In trance

Στ' αστροφώτιστα βάθη του διαστήματος
Υπάρχουν διάττοντες αστέρες
Χωρίς αρχή, χωρίς τέλος
Τρέχουν καθ όλο το μήκος της ύπαρξης

Είναι βράδυ∙ κι από πάνω μας περνάνε
Για μια στιγμή - κι ύστερα ξανά σκοτάδι
Μια στιγμή∙ κι από την υψίστη σιγαλιά
Φωτίζεται η γη ως τα έγκατα του Άδη

Την ησυχία σπάει μία νότα
Αιθέρια, ίπταται, ταλαντεύεται και άρχει
Της γεμάτης μας ζωής το νόημα δείχνει
Ίσως το μήνυμα εξ' αρχής υπάρχει

Και μια νέα μέρα ανατέλλει θαρραλέα
Φωτίζει της ψυχής μας γωνίες σκοτεινές
Και μας δείχνει το δρόμο για τις λεωφόρους των ονείρων
Για αυτούς που βλέπουν μακρυά με ήρεμες καρδιές

Η πλάση μας αγκαλιάζει -
Κι εσένα περίλαμπρη με φόρεμα σε ντύνει
Στα σύννεφα αγγίζεις λίγη από την ουσία του θεού
Και στον αφρό της ακρογιαλιάς σε αφήνει

Αναδύεσαι αστροφώτιστη και ρόδα στοργικά δωρίζεις
Τα όπλα μου στην άμμο πετώ, έφτασα
Επιτέλους
Στην ακρογιαλιά σου προσκυνητής