Και το μουσικό κουτί έβγαζε ήχους

Χάθηκες χθες βράδυ, στον καπνό της ταβέρνας, μια σταγόνα στη λιμνούλα που έκανε η βροχή
Στο πέτρινο πάτωμα.
Σαν από υδάτινο όνειρο, έκανα βουτιά προς τα πάνω, και ξύπνησα.
Μόνος, ιδρωμένος και κλινήρης. Κι εσύ;
Πουθενά. Μόνο το ποτήρι σου στο κομοδίνο. Κι ένα σημείωμα.
Μα δε διαβάζω. Και τότε πώς κατάλαβα τόσο καθαρά;

Και το μουσικό κουτί συνέχισε να ηχεί, ξεκούρδιστο όπως ήταν για 5 μήνες