Ο θεός των μικρών πραγμάτων

Σβήσε τα κεριά σου
Και ντύσου καλά
Από την τρισάθλια παράγκα
Θα ανέβουμε στον ουρανό

Θα ξεχάσουμε της μάνας μας τους πόνους
Τις δικές μας σκοτούρες τις βαριές
Το παρελθόν μην το αναπολείς
Αν παρόν δεν θέλεις να το ξανακάνεις

Ας πάμε λίγο νότια
Προς το ποτάμι στις δώδεκα βαγιές
Να ξεφύγουμε σε μια πραγματικότητα ανώτερη
Όπου ο Τζιμ δε μπορεί να σε βρει

Αχ, Λώρα μου, πολλοί επίδοξοι σε προσέγγισαν
Πολλοί τσαρλατάνοι σε περιτριγύρισαν
Ανήμπορη να περπατήσεις, σε έβαλαν να χορεύεις
Και στην προθήκη ο μονόκερος να παραμένει μοναχός

Η ομορφιά δεν έχει μάτια
Η μουσική παίζει χωρίς να κρίνει
Η ζωή θα συνεχίσει, παρά τον πόνο
   που θεωρούμε πως είναι πολύ βαρύς
   πια να αντέξουμε
Γιατί ο κόσμος απόψε φωτίζεται από αστραπές