Οι Λεωφόροι του Μέλλοντος

"Ο Μαρξισμός είναι αξεπέραστος διότι δεν ξεπεράστηκαν οι συνθήκες που τον ανέδειξαν."
- Ζαν - Πωλ Σαρτρ

Μητέρα Πατρίδα
Παράδεισε των άθεων και των κατατρεγμένων
Σπλάχνο από τα σπλάχνα μας
Κι αίμα των οστών μας

Εσύ, που βίωσες το διωγμό
Κι όλοι μας ακούγαμε το κροτάλισμα ξανά
Εσύ, που ένιωσες το δάγκωμα από το αυγό του φιδιού
Και, μαζί σου, χάσαμε κι εμείς κομμάτι

Ένας δρόμος, στρωμένος με αγκάθια
Προς το μοναδικό ρόδο που βίωσε ο κόσμος
Από τον πιο ζωντανό των ζωντανών
Έως τον πιο ταπεινό - μα δεν υπάρχουν πια ταπεινοί

Ζήτω, ζήτω, ζήτω Μητέρα Πατρίδα!
Αρχή του τέλους, magnum opus,
   σαν το γέλιο των παιδιών το βράδυ
Εμείς σε στήσαμε, να μας ανασταίνεις

Εσύ, όπου οι άπλυτοι βουτήξαμε στον αγιασμό σου
Όπου οι σφαγιασμένοι ευωδίασαν
Κάρβουνο, ελευθερία και δυόσμο
Όπου ο φτωχός έγινε άνθρωπος
Και το δίκαιο νόμος

Υψίστη μέρα, ήλθες! Εμείς οι ταπεινοί
Ορθωθήκαμε γίγαντες
Οι πένητες κι οι δούλοι του χθες
Σημερινοί νοικοκύρηδες

Μεγαλύτερη αγάπη, πιο βροντερή μας ιαχή
Η λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Γράφτηκε με τα νύχια και τα δόντια μας
Στον απέραντο δρόμο της Ιστορίας

Τα δάκρυα κι ο ιδρώτας των τρομαγμένων
Η ζωή των πεθαμένων - 
Τραγούδια κι ύμνοι μας

Με αυτά μεγαλώσαμε, στη σκιά τους γαλουχηθήκαμε
Ιερό μας ψωμοτύρι
Στο φως ενός αιώνιου λιογέρματος

Ψηλά το κεφάλι, κατακτήσαμε τον ήλιο!
Τελευταία ρανίδα των δακρύων, χάνονται σε ένα χαμόγελο
Ο πάγος έσπασε, ο δρόμος χαράχτηκε!
Σεμνή υπογραφή των λαών μας στις Λεωφόρους του Μέλλοντος

Κι εμείς
Ούλοι τούτοι δω
Υμνούμε το έπος
Όχι με λέξεις στο χαρτί
Μα με πράξεις!

Δεν κοιτάμε μακρυά για έμπνευση -
Δίπλα μας, δίπλα και μαζί
Με τους προλετάριους
Και βάζουμε μαζί την ακρογωνιαία λίθο

Να έρθει το ανώτερο αύριο
Σήμερα.
Νόμος του:
Όλοι για έναν, ένας για όλους

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου
Οι δείκτες δείχνουν στο τώρα
Η θύμηση στο χθες
Τα χέρια μας στο σήμερα
Η ματιά στο αύριο
Γιατί το αύριο που ονειρευόμασταν χθες
Είναι το σήμερα για το οποίο παλεύουμε