Το Λιμάνι της Αγωνίας

Ζούμε άρρωστα σε άρρωστους καιρούς.
Πολλοί από εμάς κάνουμε μια προσπάθεια να εξυγιανθούμε, οι προσπάθειές μας αποβαίνουν κάπου.
Πολλές, στο πουθενά.
Μερικές, στα μισά της διαδρομής.
Άλλες, σε ένα τέλος που δεν ήταν αυτό που θέλαμε.
Αρκετές, χτίζονται βήμα βήμα.

Χάσαμε το περιεχόμενο και μένουμε στη μορφή.
Χάσαμε το σκεύος και κολυμπάμε στη θάλασσα.
Χάσαμε τη θάλασσα και καρφωθήκαμε στη στεριά
Σαν ναυάγια που μετέφεραν χρυσάφι
Και τώρα μόνο τα ψάρια θησαυρίζουν.

Απέλπιδες προσπάθειες να ευτυχήσουμε.
Τη μία, προσπαθούμε να πείσουμε τους γύρω μας ότι είμαστε καλά.
Την άλλη, τον εαυτό μας.
Αποτυγχάνουμε.

Μία άγκυρα σχηματίζεται στο χέρι μας,
Ένας βράχος μας κρατάει προς τα κάτω
Δράττουμε με γυμνές ελπίδες μια μέρα
Που ο ήλιος δύει στην Ανατολή.

Θέλει προσπάθεια να αδράξεις τη μαγεία,
Να ξεφύγεις από μισή ζωή
Που άλλοι, νομίζεις, χάραξαν για σένα
Και εσύ σκύβεις το κεφάλι.

Χάνουμε γιατί χανόμαστε