Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

Last Tango in Paris

Χορεύαμε στην άκρη του γκρεμού
Χαμένοι σε μια θολή εικόνα
Η φωτιά στα μάτια μας να συνδέεται
Και τα σώματά μας να παγώνουν γύρω από το γυμνό τοπίο

Κι ήσουν εκεί - στο χαμό μου
Και ήμουν εκεί - στην αναγέννησή σου από τις στάχτες
Έχω ξαναέρθει εδώ
Στην άβυσσο των ματιών σου

Μα ο ήλιος δεν ανατέλλει ζεστός πια
Μα ο ουρανός θρυμματίζεται και πέφτει πάνω μας
Το φως των φλεγόμενων γαλαξιών πέφτει και φωτίζει το μέρος που γνωριστήκαμε
Τώρα έχει πανσέληνο

Το τελευταίο ταγκό τέλειωσε
Η μουσική, μια γλυκιά παρήχηση ενός παλιού, ξεχασμένου σκοπού
Και παλεύω, και αρνιέμαι
Κι όμως, είμαι ο Άρχων της Ερήμου των Χαμένων Ψυχών




Σιλουέτες, ψηλά στον ουρανό
Τα φτερά με ανυψώνουν στον ουρανό
Σιλουέτες, σε ένα πικρό ταγκό
Οι μακρινοί αιθέρες με γεννάνε νεκρό

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου