Λεγεώνες του λυκόφωτος

Η ώρα έφθασε
Κι οι μοίρες συμφωνούν
Τέλος πια οι αιώνες
Των φλέγοντων γαλαξιών

Πού είναι οι χθεσινοί μου φίλοι
Δε γνωρίζω. Η κουρτίνα δε θα άφηνε το φως να μπει
Γιατί περιμένω κάποιον να βγει πρώτος;
Δε θα έπρεπε να είναι πάνω τους η ευθύνη

Ακούσαμε το κάλεσμα, το μήνυμα τόσο καθαρό
Κι ο χρόνος τρέχει. Τρέχει
Τόσο γρήγορα
Που δεν καταλαβαίνεις τα χρόνια που περνούν
Πάμε

Κόντρα στον άνεμο προχωράμε
Ελπίδα στις καρδιές κρατάμε
Ένας ήλιος μάς καθοδηγεί, ένας μικρός, αυτός ο μέγας
Ξεχνάμε τη λύπη, έφυγε για πάντα αυτό το τέρας

Ο τροχός του Χρόνου ξαναγυρνά απόψε
Όποιος τη δύναμή του δοκίμασε
Ποτέ δεν ξαναήλεγξε τη μοίρα του

Δεν είναι όλοι οι περιπλανώμενοι χαμένοι
Ξεχασμένες μορφές υπάρχουν και στους νικητές
Κοιτώ στα μάτια τον ξένο, τον εαυτό μου. Ο καθρέφτης δε λέει ψέματα
Είμαι σίγουρος για σένα