Πύλες της Βαβυλώνας

Κάτω από τον καυτό ήλιο
Από κτίσεως ζωής
Όταν ο κόσμος ήταν ακόμα από μέλι και γάλα

Μπροστά στα κουρασμένα μας μάτια
Και το καραβάνι που μας σέρνει γονυπετείς
Ορθώνονται οι Πύλες

Τεράστιες, αιθέριες, εμπόδιο
Εμπόδιο στην βασιλεία
Της ευτυχίας και του πόνου,
Της μακαριότητας και της αμαρτίας,
Της ζωής και του θανάτου.
Βουτήξαμε στο δεύτερο
Και τα μάτια μας δακρύσαν

Ένα βασίλειο της αμαρτίας
Μέσα στον Παράδεισο αγγελικά πλασμένο
Η άμμος, οι κόκκοι της
Λιγότεροι από το αίμα που χύθηκε για να ορθωθεί

Από τα βαθιά σε καλούν να έλθεις
Σου τάζουν αθανασία, σου τάζουν αμαρτία
Σε έναν κόσμο νεκρών,
Όπου τίποτα δεν είναι αληθινό

Παιχνίδι των αισθήσεων
Εσύ είσαι εγώ
Που βγαίνει από το πέπλο;

Πήγαινε κοντά του
Χίλιες και μία νύχτες σε ένα καρδιοχτύπι
Η δύναμη που ήταν εδώ
Σε σαγηνεύει, σε τυλίσσει, σε τραβά

Κοιμήσου με αυτό, και πρέπει να πληρώσεις
Μια ζωή φλόγας και πυρκαγιών
Για μια ζωή ευτυχίας

Ο διάβολος είμαι εγώ
Και κρατώ το κλειδί
Της Βαβυλώνας