Shadow Kiss

Don't you be afraid of me only kissing your shadow

   Τρέχοντας, όλοι μας αφήνουμε πράγματα πίσω, τα ρίχνουμε ή αφήνουμε να πέσουν για να μη μας θυμίζουν καταστάσεις που μας πονούν. Κάνοντάς το αυτό όμως, ρίχνουμε πίσω μας και τα κομμάτια του εαυτού μας, γινόμαστε κάτι διαφορετικό από αυτό που ξέραμε.

   Η ζωή μας είναι αυτό, ο ένας να τρέχει πίσω από τον άλλο και να δίνει πίσω ό,τι ξέπεσε στο δρόμο που έτρεχε.

   Το ζήτημα είναι πόσο ο ένας θα αντέχει να φιλάει τη σκιά του άλλου μέχρι να δώσει τα κομμάτια πίσω. Και πόσο ο άλλος θα αντέχει να κρατάει ένα αντικλείδι όταν η πόρτα θέλει το κλειδί

Υπάρχει ένα κινέζικο έθιμο, όπου οι άνθρωποι ρίχνουν κεράκια στη θάλασσα για να προσευχηθούν στους νεκρούς τους και για να κάνουν μία ευχή. Όμορφο;

Ηλεκτρικός Θησέας

Πέρασαν ώρες, πέρασαν μέρες, πέρασαν εβδομάδες, πέρασαν μήνες από τότε που ο Σαμπάοθ οργίστηκε και έδιωξε μέσα από τον παράδεισο το ζευγάρι των πρωτόπλαστων ανθρώπων.

 Νέους κόσμους έφτιαξε, παλιούς κόσμους χαλούσε, να χορτάσει τη χαρά της δημιουργίας ο ωκεάνιος νους του και η φλογερή του καρδιά. Ήθελε να τους ξεχάσει τους δυο καταραμένους, έκανε κι όλας πως δεν τους συλλογιόταν πια, πως δεν τον έμελλε το πού βρίσκονται και πώς τα περνούν. Όμως ο νους του, ολοένα και πετούσε κατά κείνους... Πατέρας! 

Ο Σαμπάοθ είπε επίσημα :

- Ευλογημένη να είναι ετούτη η μέρα της συγχώρεσης, η μέρα του γυρισμού, να λογαριαστεί σαν ακόμη μια μέρα από τις 7 της δημιουργίας, γιατί σήμερα δημιούργησα την συγχώρεση. Σηκώνω την αμαρτία από πάνω σας, θα σας κάνω πάλι αγνούς κι ανήξερους σαν τα πουλιά, θα σας κάνω άγιους σαν τους αγγέλους, αθώους όπως ήσασταν πριν δαγκώσετε το μήλο της αμαρτίας και δείτε την γύμνια σας.

 
- ‘Οχι αυτό, έλεος πατέρα βόγκησαν οι δυο άνθρωποι. Αν αληθινά απόμεινε μέσα στην καρδιά σου λίγο έλεος για μας, άφησε μας να φύγουμε πίσω πανάγαθε. Άφησέ μας στο αμάρτημα που έγινε ο πλούτος της ζωής μας. Άφησέ μας στην νόηση του καλού και του κακού που έγινε η πικρή σοφία μας. Άφησέ μας στην γύμνια μας που έλυσε την μοναξιά του κορμιού μας. Συμπάθησε μας Κύριε που κάναμε ένα νέο παράδεισο την κατάρα σου. Βρήκαμε την νέα μας Εδέμ στον έρωτα και τη δημιουργική δουλειά. Μέσα στα δολερά λόγια του φιδιού ήταν μια νέα αλήθεια. 
- Κι ο θάνατος τρελά παιδιά ? Τον λησμονήσατε τον θάνατο που σέρνεται σαν φίδι πίσω από τα βήματά σας από τότε που χάσατε τον παράδεισο. 
- Με τον έρωτα τον νικήσαμε και το θάνατο Κύριε. 
Κι η Εύα σήκωσε στα δυο της χέρια το δέμα που σφιχτά κρατούσε πάνω της τόση ώρα.πάνω στο στήθος της. Μέσα στην αρκουδοπροβιά σάλεψε το μικρό τριανταφυλλί σωματάκι ενός παιδιού. 
- Μέσα από το πρόσωπό του χαμογελούσαν όλοι οι αγγέλοι του χαμένου παραδείσου 
Ευλόγησέ το πατέρα.

Ήταν το πρώτο παιδί της γης.

Κάποια λάθη πρέπει να γίνονται. Αν δεν χάναμε τον Παράδεισο θα χάναμε την ελπίδα να τον ξανακερδίσουμε.

Οι χαμένοι άγγελοι χαμογελούν στη σκόνη των ονείρων

Κάπου μακρυά, ακούγεται ένα γελάκι ενός παιδιού, της χαμένης μας αγάπης

Όμως πάντα ξαναβρίσκουμε ό,τι  θεωρούσαμε χαμένο στο τέλος

Καλή σου νύχτα, σ' αγαπάω

Destino

  Described by Dali as "A magical display of the problem of life in the lavyrinth of time"

 Σκέψου ένα ταξίδι ανάμεσα σε κόκκινες αψίδες, σε μία κίτρινη πλατεία υπό το φως ενός μπορντώ ηλιοβασιλέματος.

   Να κοιτάς τη βουτιά του μωβ ήλιου στη μπλε θάλασσα από το μπαλκόνι σου, ενώ δίπλα παίζει Chopin.

   Να κάθεσαι σε ένα παγκάκι στην παραλία διαβάζοντας το αγαπημένο σου μυθιστόρημα, ένα ζεστό και άπνοο απόγευμα, ώρα 6 (το καλοκαίρι στο Ξενία, είναι υπέροχα, κατέβα).

Τα λεπτά μας ανήκουν. Οι ώρες μας χωρίζουν.
Κι αν δε καταλαβαίνεις τώρα, θα καταλάβεις την επόμενη ώρα.
Σ' αγαπάω. Να προσέχεις.