Μη μιλάς
Άλλα ψέματα δεν τα ανέχομαι
Με κλειστά μάτια βαδίζω στο άγνωστο
Έναν εφιαλτικό Παράδεισο δεν τον δέχομαι
Όσοι θεοί κι όσοι ήρωες και αν περάσαν
Όσες θυσίες, όσους χρησμούς κι αν ελάβαμε
Τη δύναμη την έχουμε εμείς
Κι απ' την Εδέμ αυτό καταλάβαμε
Σε παρακαλώ, σιώπα.
Η ώρα υπερόψιμη
Με τα μάτια σφαλιστά
Διασχίζουμε τη φλόγα
Που καίει τα σωθικά
Χάθηκες χθες βράδυ, στον καπνό της ταβέρνας, μια σταγόνα στη λιμνούλα που έκανε η βροχή
Στο πέτρινο πάτωμα.
Σαν από υδάτινο όνειρο, έκανα βουτιά προς τα πάνω, και ξύπνησα.
Μόνος, ιδρωμένος και κλινήρης. Κι εσύ;
Πουθενά. Μόνο το ποτήρι σου στο κομοδίνο. Κι ένα σημείωμα.
Μα δε διαβάζω. Και τότε πώς κατάλαβα τόσο καθαρά;
Και το μουσικό κουτί συνέχισε να ηχεί, ξεκούρδιστο όπως ήταν για 5 μήνες
To fear death is a choice; and they can't hang us all.
Ο Λεονάρντο Ντα Β. είχε πει πως τίποτα δεν ενδυναμώνει την εξουσία περισσότερο από τη σιωπή. Τη σιωπή του φόβου. Όπως το κουράγιο είναι ο κίνδυνος της ζωής, έτσι ο φόβος η ζώνη ασφαλείας. Μα πρέπει, για να μάθουμε την αλήθεια, να κάνουμε το βήμα εκτός αυτής. Το ένα βήμα φέρνει το άλλο, και στο τέλος δε θα φαίνεται καν. Η αντίρρηση βγαίνει πιο εύκολα στην αρχή παρά στο τέλος, μα είναι κακό να χειροκροτάς, αλλά πολύ χειρότερο να πολεμάς, ό,τι δεν ξέρεις. Όποιος είναι προσκολλημένος σε ένα αστέρι δε μπορεί να αλλάξει το μυαλό του. Χρειάζεται να δεις όλο το σύμπαν, για να αποφασίσεις τη θέση σου σε αυτό.
Η φυσική επιθυμία όλων των καλών ανθρώπων είναι η γνώση. Όλη η γνώση, όμως, που καταλήγει με λόγια θα εξαφανιστεί. Η Ύλη είναι η πηγή όλης της γνώσης. Οι νομοτέλειές της, οι κανόνες της, το πάντρεμα του τυχαίου και του αιτιατού. Όσο καταλαβαίνεις την Ύλη τόσο εξηγείς το σήμερα, όσο μαθαίνεις το χθες τόσο ερμηνεύεις και δίνεις σκοπό στο αύριο. Όποιος θεωρεί χωρίς πράξη είναι σαν να προσπαθείς να εξηγείς Φυσική σε μαϊμούδες. Αλλά κι όποιος πράττει χωρίς θεωρία είναι σαν τον ναύτη που μπαρκάρει, χωρίς πυξίδα, χωρίς πηδάλιο, και που ποτέ δεν ξέρει πού θα ξεβραστεί.
"Μεγαλώστε ως καλοί επαναστάτες. Μελετήστε σκληρά ώστε να εντρυφήσετε στην τεχνολογία, η οποία μας επιτρέπει να δαμάσουμε τη φύση. Να θυμάστε ότι η επανάσταση είναι το σημαντικό - κι ο καθένας από εμάς μόνος δεν αξίζει τίποτα.
Πάνω απ' όλα, να είστε σε θέση να νιώσετε βαθιά οποιαδήποτε αδικία συμβαίνει εναντίον οποιουδήποτε, οπουδήποτε στον κόσμο. Αυτό είναι το πιο σπουδαίο γνώρισμα σε έναν επαναστάτη."
- Απο το γράμμα του Τσε στα παιδιά του
Μες στη νυχτιά, με τα φώτα νυσταγμένα και τους μεθύστακες στη γωνία να φωνάζουν,
ήλθες.
Σα μια θύμηση μιας άλλης εποχής, σα μιαν αχλή, ένα αερικό.
Τινάζεις τα χρυσοποίκιλτα μαλλιά σου, όμοια με μετάξι
Στο χρώμα των ματιών σου, της ψυχής μου.
Πέρα και πάνω από το Πορτ Νασάου, μου λες,
ξημερώνει για δυο ανθρώπους σαν εμάς.
Μα εσύ, άυλη, αψεγάδιαστη,
κι εγώ νεκρός, φρουρός μιας πανάγιας θύμησής μας.
Σε βλέπω, χωρίς λόγια, να χαμογελάς στην πρώτη ακτίδα της καρδιάς σου,
Να χαιρετάς την Πλάση που σ' έπλασε κι εσένα.
Να μου λες να χορέψουμε μαζί
στο φως του φαναριού που τρεμοσβήνει.
Αυτή την πλάση τη χτίζαμε μαζί, με ανέμους, με θύελλες, με εμπόδια στο δρόμο.
Μα, αλήθεια, ποιος ορίζει τα όρια δυο τόπων; Ο χρόνος.
Θέλω να πιάσω το χέρι σου τρεμάμενος. Χορεύουμε, κλινήρεις, στο φτερό του καρχαρία.
Ο λοστρόμος με κοιτάει να μιλάω στον αέρα.
Μα φύγε - εσέ σου πρέπει στέρεα γη.
Γιατί σε θυμάμαι;
Δεν έφυγες ποτές.
Έμεινες ριζωμένη στο γέρικο μυαλό
Σα τη γριά νέγρα στις προσευχές των ναυτικών
Που την αναζητά ένας σακάτης πειρατής,
που έλεγε ότι είναι ο άντρας της.
Γιατί ήρθες; Γιατί;
Ξυπνάν οι ναύτες ρεσάλτο να μας κάνουν.
Δεν ξαναείδαν θεά ποτές, ξέρεις.
Τρεις μέρες σπάγαν τα καρφιά και τρεις που με καρφώναν
Για σε. Για σε και μόνο.
Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία
Γιατί τα μάτια μου κλείνουν
Έχω απ' τα μεσάνυχτα πνιγεί
Χίλια μίλια πέρα απ' τις Εβρίδες.
Γιατί ξαναήρθες;
