Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2021

Σημαίνων και άσιμος

 Πρότεινέ μου κάποια λύση
Δεν θα σου παρακοστήσει

 Μιαν ανάσα στην αστραπή
 Και έναν χορό στη μπόρα
 Τα στερνά τα τιμούν τα πρώτα
 Σε τρικυμία χαλαρή

 Διαβάζω μάχες στα αποκόμματα
 Της ελπιδοφόρας εφημερίδας
 Μα της δικής σου ημερίδας
 Να γράψω δε βρίσκω χρώματα

 Στα σκοτάδια αντίθετη φορά
 Βγήκε η πορφυρή αυγή
 Και ξανά ματώνω να φανεί
 Η δική σου προσφορά


Να ξαναγίνω καβαλάρης
Και ξαναέλα να με πάρεις
   ουρανέ
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
Και τη χρειάζομαι τη χάρη σου
   μωρέ


Πέρασαν τόσα χρόνια

Ρε μπαγάσα,
Περνάς καλά εκεί πάνω;

Sirens


I dreamt a dream on a white shore
Of the marble steps I saw you once before

You assuaged fears I brought myself
Of them, a whole section on my bookshelf

I don't know how Joan of Arc felt

I failed your love while I always got out of line
I always felt I didn't have the time
   I gave you the whole nine
        While I sipped on your lilac wine
You gave me your heart while I played you with mine
I donned a shadow on your time to shine

Ego's palpable on the one above
Destroy character to create the human
Bigmouth should shut up and be disposed of
Make way for the new, the improved, the lily to bloom in




Well, heart's at peace with evil and all within


Always somewhere,