Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Angels and demons

And while all these ugly gentlemen play out their foolish games
There's a flaming red horizon that screams our names

Ο άνθρωπος. Ένα ζώον ιδιαιτέρως βαθύ
Βαθύ στα συναισθήματα, βαθύ στη λογική,
Πόσο ρηχό στην εξωτερίκευσή τους.

Ίσως υπάρχει Θεός, και δαίμονες ακόμη
Κι οι δαίμονες αυτοί σε πλησιάζουν πρώτα
Τα μαύρα σύννεφα του φόβου σε καλύπτουν
Ποτέ να μην ξαναδείς το νυχτερινό ουρανό.
Οι βράχοι της επιθυμίας σου
Από κύματα αμφιβολίας κατατρώγονται σιγά
Ολόκληρη η ζωή σου, ένα σκοτεινό λούνα παρκ

Κι έτσι χάνεται η επιθυμία να νιώσουμε
Λίγη από την ουσία των θεών



Κι όταν οι δαίμονες νικήσουν τους αγγέλους
Για ποιον Παράδεισο παλεύουμε;

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Ars theatrum

You give up your ability to feel and in exchange put on a mask

   Όταν στη θεατρολογία μαθαίνεις για συγγραφείς που αναμειγνύουν τον υπεράνθρωπο του Νίτσε και τις σοσιαλιστικές θεωρίες του Μαρξ (George Bernard Shaw), τότε ξέρεις ότι σπουδάζεις ό,τι αγαπάς: μεγάλα έργα μεγάλων ανθρώπων.

"Είναι ακριβώς το πνεύμα της επανάστασης ό,τι μας ωθεί να ζητάμε την ευτυχία στη ζωή"
Ίψεν, Βρυκόλακες



   Πόσο μάλλον όταν ανεβαίνει και παράσταση του Stanislavski.

   Ars longa, vita brevis.



Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

Rebellion in Dreamland

...And when we sleep would you shelter me in your warm and darkened grave?






If I closed my eyes forever...
Would you be there to open them and greet me in the realm of light?

Απλά άκου το τραγούδι... Αυτό. Καληνύχτα... Σ' αγαπάω.




Two hearts, when rejoined as one, may find the light within
A scattered dream that's like a far off memory... A far off memory that's like a scattered dream.
I wanna line the pieces up - yours and mine.

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Hollow Bastion

Sweet Dalidah, we have a battle in front of us. A reflection in the mirror.


   Τι κάνει έναν ήρωα να σταθεί στο φως; Πώς εντάσσεται σε πλαίσιο; Εντάσσεται καθόλου; Κι αν ναι, ποιος βάζει αυτά τα πλαίσια; Άλλοι ήρωες; Αφού δεν υπήρχαν πλαίσια τότε...
Και μιλάω συμβολικά

   Ήρωες είναι οι απλοί άνθρωποι, οι οποίοι κινούν τον κόσμο. Είναι όσοι κάνουν ένα βήμα παραπάνω από την καθιερωμένη ζωή. Όσοι δεν φοβούνται να χάσουν, γιατί ξέρουν ότι χάνει μόνο όταν δεν προσπαθείς.

   Το να καταθέτεις τα όπλα, να συμβιβάζεσαι, είναι ο θάνατος κάθε ιδεώδους, απάρνηση κάθε πιστεύω σου. Πάλεψε! Μία μάχη ίσως στραγγαλισμένη κι ασφυκτική εν τη γενέσει! Ξανά και ξανά! Με το κεφάλι ψηλά καθώς μπαίνεις στην αρένα! Θα νικήσεις στο τέλος. Αλλά πρέπει να είσαι σίγουρος ότι παλεύεις για ό,τι αγαπάς κι όχι για ό,τι θέλεις (ή θέλουν) να αγαπάς.

Δεν υπάρχουν πλαίσια! Δεν υπάρχουν αμφιβολίες και ραδιουργίες! Δεν υπάρχει ταβάνι και τοίχοι. We are in the world that never was!





-Come with me. Save yourself. You don't owe these people any more. You 've given them everything.
-Not everything. Not yet.
(Catwoman and Batman)





Their morals, their code, it's a bad joke... dropped at the first sign of trouble. They're only as good as the world allows them to be. I'll show you, whem the chips are down these "civilized" people will eat each other
(Joker)






                                    Is she that important to you?




Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

Here comes the rain again



Μάλιστα...   Εγώ ξανά στο τίποτα, στο πουθενά εσύ...


Πονάει αυτό.  Πολύ.








Here comes the rain again...
         Falling on my head like a memory...
                 Falling on my head like a new emotion...

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Quando coeli movendi sunt et terra

3 τα στάδια της αγάπης
Έρωτας, εμμονή, λατρεία

In die illa tremenda
Quando caeli movendi sunt


Το καθαρτήριο της ζωής
Η λύτρωση κι η καταδίκη
Και τα δύο για τον ίδιο λόγο
Γιατί χάνεις την ταυτότητά σου
Κι είναι καλό γιατί μαθαίνεις
Να ζεις για τον άλλο μισό σου εαυτό
Αυτός είναι ο έρωτας


As I ring these bells tonight

My cold dark tower seems so bright

 Έχω περάσει κι από τα 3 στάδια

Οι πύλες της κολάσεως με υποδέχτηκαν
Γεμάτος περηφάνεια μπήκα μέσα
Ως άλλος Οκταβιανός
Μα απολείπειν ο θεός Αντώνιον

And let her taste the fires of hell
Or else let her be mine and mine alone

Έχω γευτεί και τα 3 στάδια

Η σκάλα του ουρανού ορθώθηκε
Μπροστά στα κουρασμένα και θλιμμένα μάτια μου
Κι είδε το κενό που με βασάνιζε
Κι η ζωή δόθηκε στο πτώμα του νεκρού
Κι η αλήθεια θρονιάστηκε στο μυαλό μου
Κι η αλήθεια είναι πως σ' αγαπάω.
Χωρίς φόβο, χωρίς περιορισμό πια, χωρίς αν, χωρίς μη
Χωρίς να είμαι γεμάτος αμφιβολίες
Χωρίς να εντοπιζόμαστε στο χωροχρόνο
Με 2 μάτια που κλείνουν από κούραση και στενοχώρια
Με 2 μάτια που καίνε όταν σε βλέπουν
Σ' αγαπάω. Από το πιο βαθύ πηγάδι της κόλασης μέχρι την κορφή του Παραδείσου.

Gloria, gloria semper
Sanctus, sanctus in excelsis
Quem patronum rogaturus



Και σ' αγαπάω ξανά και ξανά, μέχρι να μην έχω άλλη ανάσα να δώσω. Κι άλλο τόσο. Γιατί είσαι εσύ. Αρκεί και πολύ είναι.
Και χάρηκα που σε άκουσα. Πολύ, όπως θα το έλεγε ο Αχιλλέας.


While the wicked are confounded
Doomed to days of woe unbounded
Call me with thy saints surrounded.




There's a flaming red horizon that screams our names

After all, we're made of stone, sweat and tears.


Κι έτρεμες τρεις φορές το μωβ τρεις μέρες πάνω από τους καταρράχτες
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ για σένα και για μένα

Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει, ακούς;
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς
Σ' αγαπάω, σ' αγαπάω μ' ακούς;

Έχω ρίξει μες στ' άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ
Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο


Οδυσσέας Ελύτης - Το μονόγραμμα


 I wanna dive into your ocean, is it raining with you?


And thus the baffled king composed Hallelujah