3 τα στάδια της αγάπης
Έρωτας, εμμονή, λατρεία
Έρωτας, εμμονή, λατρεία
In die illa tremenda
Quando caeli movendi sunt
Το καθαρτήριο της ζωής
Η λύτρωση κι η καταδίκη
Και τα δύο για τον ίδιο λόγο
Γιατί χάνεις την ταυτότητά σου
Κι είναι καλό γιατί μαθαίνεις
Να ζεις για τον άλλο μισό σου εαυτό
Αυτός είναι ο έρωτας
Έχω περάσει κι από τα 3 στάδια
Οι πύλες της κολάσεως με υποδέχτηκαν
Γεμάτος περηφάνεια μπήκα μέσα
Ως άλλος Οκταβιανός
Μα απολείπειν ο θεός Αντώνιον
Έχω γευτεί και τα 3 στάδια
Η σκάλα του ουρανού ορθώθηκε
Μπροστά στα κουρασμένα και θλιμμένα μάτια μου
Κι είδε το κενό που με βασάνιζε
Κι η ζωή δόθηκε στο πτώμα του νεκρού
Κι η αλήθεια θρονιάστηκε στο μυαλό μου
Κι η αλήθεια είναι πως σ' αγαπάω.
Χωρίς φόβο, χωρίς περιορισμό πια, χωρίς αν, χωρίς μη
Χωρίς να είμαι γεμάτος αμφιβολίες
Χωρίς να εντοπιζόμαστε στο χωροχρόνο
Με 2 μάτια που κλείνουν από κούραση και στενοχώρια
Με 2 μάτια που καίνε όταν σε βλέπουν
Σ' αγαπάω. Από το πιο βαθύ πηγάδι της κόλασης μέχρι την κορφή του Παραδείσου.
Και σ' αγαπάω ξανά και ξανά, μέχρι να μην έχω άλλη ανάσα να δώσω. Κι άλλο τόσο. Γιατί είσαι εσύ. Αρκεί και πολύ είναι.
Και χάρηκα που σε άκουσα. Πολύ, όπως θα το έλεγε ο Αχιλλέας.
While the wicked are confounded
Doomed to days of woe unbounded
Call me with thy saints surrounded.
There's a flaming red horizon that screams our names
After all, we're made of stone, sweat and tears.
Κι έτρεμες τρεις φορές το μωβ τρεις μέρες πάνω από τους καταρράχτες
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ για σένα και για μένα
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει, ακούς;
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς
Σ' αγαπάω, σ' αγαπάω μ' ακούς;
Έχω ρίξει μες στ' άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ
Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο
Οδυσσέας Ελύτης - Το μονόγραμμα
I wanna dive into your ocean, is it raining with you?
And thus the baffled king composed Hallelujah
As I ring these bells tonight
My cold dark tower seems so bright
Οι πύλες της κολάσεως με υποδέχτηκαν
Γεμάτος περηφάνεια μπήκα μέσα
Ως άλλος Οκταβιανός
Μα απολείπειν ο θεός Αντώνιον
And let her taste the fires of hell
Or else let her be mine and mine alone
Έχω γευτεί και τα 3 στάδια
Η σκάλα του ουρανού ορθώθηκε
Μπροστά στα κουρασμένα και θλιμμένα μάτια μου
Κι είδε το κενό που με βασάνιζε
Κι η ζωή δόθηκε στο πτώμα του νεκρού
Κι η αλήθεια θρονιάστηκε στο μυαλό μου
Κι η αλήθεια είναι πως σ' αγαπάω.
Χωρίς φόβο, χωρίς περιορισμό πια, χωρίς αν, χωρίς μη
Χωρίς να είμαι γεμάτος αμφιβολίες
Χωρίς να εντοπιζόμαστε στο χωροχρόνο
Με 2 μάτια που κλείνουν από κούραση και στενοχώρια
Με 2 μάτια που καίνε όταν σε βλέπουν
Σ' αγαπάω. Από το πιο βαθύ πηγάδι της κόλασης μέχρι την κορφή του Παραδείσου.
Gloria, gloria semper
Sanctus, sanctus in excelsis
Quem patronum rogaturus
Και σ' αγαπάω ξανά και ξανά, μέχρι να μην έχω άλλη ανάσα να δώσω. Κι άλλο τόσο. Γιατί είσαι εσύ. Αρκεί και πολύ είναι.
Και χάρηκα που σε άκουσα. Πολύ, όπως θα το έλεγε ο Αχιλλέας.
While the wicked are confounded
Doomed to days of woe unbounded
Call me with thy saints surrounded.
There's a flaming red horizon that screams our names
After all, we're made of stone, sweat and tears.
Κι έτρεμες τρεις φορές το μωβ τρεις μέρες πάνω από τους καταρράχτες
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ για σένα και για μένα
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει, ακούς;
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς
Σ' αγαπάω, σ' αγαπάω μ' ακούς;
Έχω ρίξει μες στ' άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ
Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο
Οδυσσέας Ελύτης - Το μονόγραμμα
I wanna dive into your ocean, is it raining with you?
And thus the baffled king composed Hallelujah
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου