Αυταπάτες

Never a care for the people who hate

Και για κάποιο λόγο δεν το περίμενα.
Δεν περίμενα ότι ο ήλιος ανατέλλει από τα δεξιά
Κι ότι το σκοτάδι ακολουθεί το μανδύα του και φεύγει
Όταν εσύ κοιτάς τον κρύο Βορρά.

Δεν περίμενα ότι θα έκανε τόσο κρύο
Για αυτό έβγαινα γυμνός στην παγωμένη αυλή
Όπου όλα είναι κρυστάλλινα και νεκρά.
Δεν ήξερα ότι αυτός θα ήταν ο άγγελος της νέμεσης μου.

Ή, μάλλον, το ήξερα.
Αλλά έκλεισα τα μάτια
Εκεί που έπρεπε να τα έχω ανοιχτά

Αλλά έκλεισα τα αυτιά
Στην κραυγή βοήθειας
Κι όχι στις σειρήνες του Οδυσσέα

Κι όταν με χρειάστηκαν περισσότερο από ποτέ
Ήμουν στο νησί της Καλυψώς
Κι ηδονισμένος από τις απολαύσεις
Ξέχασα τη γριά Πηνελόπη και το χρυσοΰφαντο σάβανό της

Κι όταν έτρεξα
Ο Άργος είχε ξεψυχήσει στην προβλήτα

Κι όταν σύρθηκα
Οι μνηστήρες άρπαξαν τα δικά μου πράγματα

Κι όταν δεν παλέψεις
Τα έχεις ήδη χάσει όλα