7 Νάνοι στο S/S Cyrenia

Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε
Με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει
Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι...
Ο πιο στερνός μ΄έναν αυλό με νανουρίζει


Κι εδώ, στα ανοιχτά της Μητέρας Θάλασσας
Παλεύουμε με τη φουρτούνα της ζωής
Μη μας βυθίσει το καράβι

Δεν είναι ότι φοβόμαστε το θάνατο -
Την απραξία φοβόμαστε
Ότι, μετά από όλα αυτά -
τα δάκρυα, τον ιδρώτα, τις άυπνες βραδιές-
Τίποτα δε θα αλλάξει

Αυτό φοβόμαστε
Μα ξέρουμε
Τα πάντα αλλάζουμε
Εμείς


Και πάλι πάνω στο s/s Cyrenia
Μέγα άγαλμα του πελάγους
Ανοίγουμε πανί, αφήνουμε τη μαΐστρα αλάργα

Τόσο αλάτι φάγαμε, ανοίξανε οι πληγές μας
Οι γαλέτες τελείωσαν πριν βγούμε στα ανοιχτά
Η μόνη δύναμή μας, η ελπίδα
Ότι θα βρούμε τα όνειρά μας πίσω από τη Fata Morgana