Γράμματα στο ημίφως

Where have all the years gone?
Κάποτε ονειρευόμουν ταξίδια
Κάποτε ήθελα περιπέτεια
Και τίποτα στον κόσμο
Δε θα μου το αρνούνταν

Έβλεπα τη ζωή μου σαν μυθιστόρημα
Όπου ο χαρακτήρας μου εκτυλίσσεται
Σε βάθος σελίδων
Κι όταν ξαναγυρνάς στην αρχή
   Τον αντιλαμβάνεσαι εντελώς διαφορετικά
   Με τις καινούριες γνώσεις που απέκτησες στη διαδρομή

Ακόμα ονειρεύομαι τα ταξίδια
Και την άπιαστη γητεύτρα, την περιπέτεια
Αν κι άρχισαν να φεύγουν πιο μακρυά, στο μέλλον
Ένα μέλλον που δε θα 'ρθει από μονάχο του
   Αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς

Μα τώρα γύρισα
Οι τοίχοι οι γαλάζιοι τόσο απόκοσμοι
Κι η μωβ πρόσοψη συνδυάζεται με τα συναισθήματα

Είναι μια αρχή - μα κι οι αρχές δε χρειάζονται τέλος πιο μπροστά
Και με νέα χρώματα, με νέο βλέμμα
Αγκαλιάζω την Ιθάκη
Που δεν έχει άλλα να προσφέρει

Πύλες της Βαβυλώνας

Κάτω από τον καυτό ήλιο
Από κτίσεως ζωής
Όταν ο κόσμος ήταν ακόμα από μέλι και γάλα

Μπροστά στα κουρασμένα μας μάτια
Και το καραβάνι που μας σέρνει γονυπετείς
Ορθώνονται οι Πύλες

Τεράστιες, αιθέριες, εμπόδιο
Εμπόδιο στην βασιλεία
Της ευτυχίας και του πόνου,
Της μακαριότητας και της αμαρτίας,
Της ζωής και του θανάτου.
Βουτήξαμε στο δεύτερο
Και τα μάτια μας δακρύσαν

Ένα βασίλειο της αμαρτίας
Μέσα στον Παράδεισο αγγελικά πλασμένο
Η άμμος, οι κόκκοι της
Λιγότεροι από το αίμα που χύθηκε για να ορθωθεί

Από τα βαθιά σε καλούν να έλθεις
Σου τάζουν αθανασία, σου τάζουν αμαρτία
Σε έναν κόσμο νεκρών,
Όπου τίποτα δεν είναι αληθινό

Παιχνίδι των αισθήσεων
Εσύ είσαι εγώ
Που βγαίνει από το πέπλο;

Πήγαινε κοντά του
Χίλιες και μία νύχτες σε ένα καρδιοχτύπι
Η δύναμη που ήταν εδώ
Σε σαγηνεύει, σε τυλίσσει, σε τραβά

Κοιμήσου με αυτό, και πρέπει να πληρώσεις
Μια ζωή φλόγας και πυρκαγιών
Για μια ζωή ευτυχίας

Ο διάβολος είμαι εγώ
Και κρατώ το κλειδί
Της Βαβυλώνας

Λεγεώνες του λυκόφωτος

Η ώρα έφθασε
Κι οι μοίρες συμφωνούν
Τέλος πια οι αιώνες
Των φλέγοντων γαλαξιών

Πού είναι οι χθεσινοί μου φίλοι
Δε γνωρίζω. Η κουρτίνα δε θα άφηνε το φως να μπει
Γιατί περιμένω κάποιον να βγει πρώτος;
Δε θα έπρεπε να είναι πάνω τους η ευθύνη

Ακούσαμε το κάλεσμα, το μήνυμα τόσο καθαρό
Κι ο χρόνος τρέχει. Τρέχει
Τόσο γρήγορα
Που δεν καταλαβαίνεις τα χρόνια που περνούν
Πάμε

Κόντρα στον άνεμο προχωράμε
Ελπίδα στις καρδιές κρατάμε
Ένας ήλιος μάς καθοδηγεί, ένας μικρός, αυτός ο μέγας
Ξεχνάμε τη λύπη, έφυγε για πάντα αυτό το τέρας

Ο τροχός του Χρόνου ξαναγυρνά απόψε
Όποιος τη δύναμή του δοκίμασε
Ποτέ δεν ξαναήλεγξε τη μοίρα του

Δεν είναι όλοι οι περιπλανώμενοι χαμένοι
Ξεχασμένες μορφές υπάρχουν και στους νικητές
Κοιτώ στα μάτια τον ξένο, τον εαυτό μου. Ο καθρέφτης δε λέει ψέματα
Είμαι σίγουρος για σένα