Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Above dreams of pleasure

  Shall we sail off the edge of the world
Fall forever and never look behind

Και, όχι, δε θα το δεχθώ,
Ένα δεύτερο ακόμα μακρυά σου.
Μία στιγμή, μιαν ιαχή πολέμου.
Ένας Τρωικός Πόλεμος στο Ίλιον
Μαίνεται στα πόδια σου, ωραία Ελένη,
Κι εσύ, τυφλωμένη απ' τον Πάρη, παρακολουθείς.

   Βλέπω τον άσπρο σου χιτώνα,
Μέρος της θεϊκής θωριάς σου,
Ορόσημο της παρθενίας, της ωραίας σου ψυχής.
Πράγματι, πώς να μην ερωτευτώ
Μια του Ολύμπου κόρη; Μία
Γυναίκα, της Αφροδίτης ένα παιδί;

   Ο πόλεμος μαίνεται, ιέρειά μου,
Και το μέλλον γίνεται παρελθόν.
Εξήντα μέρες κλειδωμένος στον Ουρανό,
Κι η Αθηνά μου παραδίδει τα όπλα του Αχιλλέα.
"Κατέβα στο Σκάμανδρο ποταμό, κάνε τις αριστείες,
νιώσε το αίμα να κυλάει στις άδειες σου αρτηρίες".

   "Είμαστε ένα ψέμα, μια απεικόνιση
του τίποτα. Μια κενή έκφραση, ψίθυροι ξεχασμένων ψαλμών".
Έτσι μου είχες πει.

Ο ανόητος, πόσο πολύ σε πίστεψα,
Και ούτε προσπάθησα, με λίγο δόλο,
Τα δάκρυα να συγκρατήσω.

1 σχόλιο:

  1. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ποίημα!Το νόημά του ταιριάζει με το μυθολογικό ένδυμα που του έχεις φορέσει.Εξαιρετική επιλογή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή