Sometimes, the wolves are silent and the moon is howling

Η ανάσα είναι σα πριόνι
Κόβει το χρόνο και σκορπά
Στην άχραντη σιγή
Φωτιά και χιόνι

Η ιστορία είναι αμετάκλητη
Κι οι πρωταγωνιστές της εμφανείς
Εγώ κι εσύ
Εσύ κι εγώ, καλύτερο

Πολύ σκεφτήκαμε
Πολύ κοιταχτήκαμε
Πολύ ξαγρυπνήσαμε
Οι χαρακιές της Μοίρας δε μας αγγίζουν

Κι οι καρδιές
Έχουν ανταλλάξει κλειδί
Το γήρας του σώματος και της μορφής
Χάθηκε κάτω από τη Σελήνη της εαρινής συμφωνίας
   από την οποία υφαίνεις το πέπλο σου

Δύσκολο να το πεις, αλλά όχι για μας
Το «Σ' Αγαπάω», δεν είναι λέξη
Είναι σεμνή υπογραφή μας
Στις λεωφόρους του μέλλοντος


Δίνω τα πάντα για να είσαι δικιά μου

Gates of the Asylum

Does anyone love anyone the way I love you?

   Όταν ο έξω κόσμος είναι η τρέλα που φοβάσαι

   Κι αυτό που τρέμεις είναι ό,τι σε κάνει να ζεις

   Τότε ξέρεις ότι οι πόρτες του ασύλου ανοίγουν απ' έξω

   Κι ότι η λογική είναι τρέλα μεταμφιεσμένη, πόνος κι αγάπη

Parting is such sweet sorrow, dearest. Still, you can't say we didn't show you a good time. Enjoy yourself out there... in the asylum. Just don't forget -- if it ever gets too tough... there's always a place for you here

Revelation of truth

I wanna dive into your ocean, is it raining with you?


   Αν καταλάβαινες πόσο πολύ σ' αγαπάω
   Θα τρόμαζες, πολύ

Όπως τρόμαζα εγώ, πάντα

Here comes the rain again...

Runaway

You know she lights the lights at night
On the neon Broadway signs

Σε συνήθισα, συνήθισα να κατεβαίνουμε,
   ο καθένας ξεχωριστά βέβαια
Και τώρα οι μέρες περνούν αργά
Αν και γρήγορα
Υπερβολικά γρήγορα
Αν έχεις φορτωμένο πρόγραμμα χρυσώνεις τις ελεύθερες στιγμές, φαντάζομαι

Είναι περίεργος ο κόσμος, ζούμε σ' ένα
Περίεργο σύμπαν
Κι όταν λες ότι θα ξαναφτιάξεις τον εαυτό σου όπως ήταν, παιδιάστικα νομίζοντας πως η ανθρώπινη ζωή είναι μηχάνημα, τα λάδια ξεφεύγουν από τα γρανάζια
Και κυλούν από τα μάτια
Με δάκρυα κρατούνται οι αρμοί του σώματος

Θυμᾶσαι τὶς νύχτες; Γιὰ νὰ σὲ κάνω νὰ γελάσεις περπατοῦσα πάνω
……στὸ γυαλὶ τῆς λάμπας.
«Πῶς γίνεται αὐτό;» ρώταγες. Μὰ ἦταν τόσο ἁπλὸ
ἀφοῦ μ᾿ ἀγαποῦσες

Τάσος Λειβαδίτης

Το Ημερολόγιο του Άλκη Σωζόμενου

 I'm about to lose
My worried mind 


 Θυμάσαι το δρόμο μας;

   Ήθελα να κόψω ένα γαρύφαλλο και να στο δώσω


   Αλλά βγήκαν μιμόζες, όπως πληροφορηθήκαμε από τον κύριο Κ



Said I've been crying
All my tears they fell like rain


Don't you see them falling?