Sometimes, the wolves are silent and the moon is howling

Η ανάσα είναι σα πριόνι
Κόβει το χρόνο και σκορπά
Στην άχραντη σιγή
Φωτιά και χιόνι

Η ιστορία είναι αμετάκλητη
Κι οι πρωταγωνιστές της εμφανείς
Εγώ κι εσύ
Εσύ κι εγώ, καλύτερο

Πολύ σκεφτήκαμε
Πολύ κοιταχτήκαμε
Πολύ ξαγρυπνήσαμε
Οι χαρακιές της Μοίρας δε μας αγγίζουν

Κι οι καρδιές
Έχουν ανταλλάξει κλειδί
Το γήρας του σώματος και της μορφής
Χάθηκε κάτω από τη Σελήνη της εαρινής συμφωνίας
   από την οποία υφαίνεις το πέπλο σου

Δύσκολο να το πεις, αλλά όχι για μας
Το «Σ' Αγαπάω», δεν είναι λέξη
Είναι σεμνή υπογραφή μας
Στις λεωφόρους του μέλλοντος


Δίνω τα πάντα για να είσαι δικιά μου