Αιφνίδια πτώση

Κι όχι κ' εδώ τες φαντασίες μου
Τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής

Ωραία πόλη η Θεσσαλονίκη
Ωραίοι άνθρωποι
Ωραίο μέρος
Ωραία κι εσύ

Χτίζει κελιά για να κλειστεί ο νους
Ανάβει φώτα τα μεσάνυχτα
Κι εμείς που πίναμε με τους έρημους φτωχούς
Έπιασαν την καρδιά μας παράπονα μισάνοιχτα

Κι εσύ που έλεγες
Πως η ζωή είναι μικρή
Κοίτα πόσα κάναμε
Για μια μικρή ιαχή

Κι εσύ που έλεγες
Πως δε θα ξανασηκωθείς
Κοίτα τη σκάλα που σου πέταξα
Πάλι στους ουρανούς να ανεβείς

Streetlight gleam

I will not lay me down to die


Black mist has fallen in the sky
Heavy thunders and acid rage
Steel walls do not let us try
To break out of our cage

Persephone the angel of death
Sit atop her throne with watered eyes
Sad and unsure she roams the Earth
Alive in the spring, winter is where she dies

Though this I seek, I have no clue
If life I seek or my next doom
Atropos cuts my threads, they're due
Tangled I am by Fate's loom

Zeus the wise who knows no sorrow
At last will set me free
White thunders open the doors of tomorrow
Alive once in Hades I will be

Thoughts on a life I understood

  You know where you are? 

   Η ζωή είναι ζούγκλα, δεν το ξέρατε;

   Δε θα βρεις λύση αν δεν παλέψεις για τη ζωή σου

   Και παλεύεις σε κάθε τομέα

   Αλλά κυρίως για τα συναισθήματά σου

   Αφήνεις τους άλλους να σ' επηρεάζουν;

   Ή διαλέγεις το δύσκολο δρόμο, το δικό σου δρόμο να ζεις κι όχι να επιβιώνεις;

Live your life the way you want, otherwise it will bring you to your knees





Till what I want and what I need can finally be the same