Αιφνίδια πτώση

Κι όχι κ' εδώ τες φαντασίες μου
Τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής

Ωραία πόλη η Θεσσαλονίκη
Ωραίοι άνθρωποι
Ωραίο μέρος
Ωραία κι εσύ

Χτίζει κελιά για να κλειστεί ο νους
Ανάβει φώτα τα μεσάνυχτα
Κι εμείς που πίναμε με τους έρημους φτωχούς
Έπιασαν την καρδιά μας παράπονα μισάνοιχτα

Κι εσύ που έλεγες
Πως η ζωή είναι μικρή
Κοίτα πόσα κάναμε
Για μια μικρή ιαχή

Κι εσύ που έλεγες
Πως δε θα ξανασηκωθείς
Κοίτα τη σκάλα που σου πέταξα
Πάλι στους ουρανούς να ανεβείς