Άκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα;

Ο κύρης σου μ' εξόρισε σ'τση ξενιτιάς τη στράτα

Κι η Αρετούσα γνώρισε το αρχοντόπουλο
Ο Ηρακλής ευχαριστημένος
Κι ο Ερωτόκριτος εξορία
Παρέα με Μούσα αντιγράφων

Θυμάσαι τα όνειρα που έκανες παιδί;
Είχες τη δύναμη να κάνεις κούνια
Από την αγχόνη του ουρανού
Ενώ ο άνεμος σε αγκάλιαζε ζεστά

Δεν καταδικάζεις ένα ελεύθερο μυαλό
Όσο κι αν φυλακίστηκε
Όσο κι αν δοκιμάστηκε στην εξορία
Η ουράνια σκέψη τάισε τον ήλιο από πάνω

Καλλιά 'χω σε με θάνατο παρ' άλλη με ζωή μου

Για σέναν εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου