Fragments of Sorrow

Η ζωή σου κατακλύζεται από σκέψεις
Η σκέψη της περισυλλογής
Η σκέψη της πάλης
Η σκέψη της αμφιβολίας

Τι θα κάνουμε;
Πώς;
Για ποιον και γιατί;

Θα έχει αποτέλεσμα;
Οι σφυγμοί σου ανεβαίνουν
Οι κόρες σου διαστέλλονται
Θα το προσέξει κάποιος;
Αρχίζεις και κάνεις σπασμωδικές κινήσεις
Θα το προσέξεις εσύ;
Ή μόνο εγώ;

Κι η ζωή σου, αέναη κίνηση μεταξύ Φωτός και Σκότους

Έχεις φτάσει στο σημείο να ξαπλώνεις κάτω
   -κρίση πανικού σου λένε, μην τους πιστεύεις

Γιατί δεν έχω αυτό που θέλω;

Μα πάλεψες να έχεις αυτό που θέλεις;
Ή περίμενες ότι κάποιος θα στο χαρίσει;
Ποιος σου χρωστάει;

Μην παίρνεις τίποτα δεδομένο, δε σου αρμόζει
Και μην δακρύζεις, δε σου πάει
   -ό,τι κι αν σου λένε οι άλλοι

End of Innocence

A shadow of Dorian Grey

Τέλος πια
Η "ζωή"
Τέλος πια
Το παιχνίδι
Τώρα αρχίζει η ζωή

Δεν έχει η ζωή περιθώρια
Και κοστίζουν πολλά

Από εδώ και πέρα
-Όπως και πάντα-
Πιάνουν οι υποχρεώσεις

Πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας
Να βρεθούμε δυνατοί
Όταν οι εχθροί είναι προ των πυλών
Οι επτά προ Θήβας
Οι τύρρανοι

Το χρωστάμε στη ζωή
Και σε αυτούς που μας έδωσαν τη ζωή

Μετέτρεψες την απελπισία των πολλών σε όνειρο όλων

Εμείς ονειρευόμαστε έναν άλλο κόσμο

Κι όχι γιατί είμαστε ρομαντικοί, αλλά γιατί είμαστε ρεαλιστές

Ο σοσιαλισμός είναι ανάγκη κι όχι όνειρο των απελπισμένων

Η Σονάτα του ταξιδιώτη

Σιγαλιά-
Κι είναι ωραία η σιγαλιά
Έτσι εδώ στη σιωπή,
Στο έρεβος
Κάθεσαι εδώ
Σκοτάδι, αστέρια και καπνός

Κι είναι ωραία
Ήρεμα
Είναι όμορφα εδώ
Όταν δεν έχεις τη βαβούρα της ζωής
Τόσο ωραία όπως έχει πέσει η υγρασία
Κάτω από τον έναστρο ουρανό

Να περιμένεις την εκτέλεση
Όπως εκτελέστηκαν στην Ακροναυπλία
Οι οικοδόμοι της νέας ζωής
Δίπλα στους λεπρούς, δίπλα στους ανάπηρους
- δεν ήταν εύκολες οι εποχές
Δίπλα στους γέρους με τη νεανική καρδιά
Στη Μακρόνησο, στο Δίστομο, στον Άη Στράτη
Είναι ωραία να έχεις κάνει θυσία για το όμορφο μέλλον

Μα η καρδιά μου παραμένει εδώ
Κάθε φορά χτυπάει και πιο δυνατά
Είναι το τι έχω αφήσει πίσω και το τι μέλλει γενέσθαι
Κι είναι ωραία η σιγαλιά
Σκέφτεσαι το μνημείο, το όραμα, το παρελθόν και το μέλλον
Βρίσκεις στο μαρμάρινο δάπεδο κομμάτια του εαυτού σου
Σαν παλιό παζλ που άφησες ατελείωτο
Προσμένοντας να ξαναγυρίσεις στους Αγίους Τόπους

Και σκέφτομαι εσένα
Το μανδύα με τον οποίο σε τυλίγει η Σελήνη στοργικά
Όλη η Φύση σε λατρεύει
Τα χρυσοκέντητά σου πόδια να μην πατάνε γη-
Να αιωρούνται ανάλαφρα
Σα δυο σκέψεις του ορίζοντα που βυθίζονται μαζί
   στο ηλιοβασίλεμα

Εσένα,
Που μόνο ευτυχίες θέλω για τη ζωή σου
Και μακρυά μου τις έχεις - τι ειρωνία
Εσένα,
Που μόνο που θέλω
Ο πόθος στο μυαλό ενός τρελού
Μία γωνίτσα στο κρεβάτι σου
Να μας τυλίγει η αρκούδα με το μαλλιαρό της τρίχωμα
Το πτώμα μου και την υπέροχή σου αλυσίδα
Κι είμαι τώρα μακρυά
Κλειδωμένος στο αμπάρι των ονείρων
   του ηλιοβασιλέματος

Εσένα,
Εύχομαι να σε δω σύντομα
Να ξεμπαρκάρω και να σε δω στο Πορτ Ρουαγιάλ
Για μια στιγμή
Με μιαν ανάσα
Να σου δώσω το κλειδί
Για να κρατήσεις την ψυχή μου

Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς
Όπου κάποτε οι φιγούρες

Των Αγίων

Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς

Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω

Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς

Σ' αγαπάω,
Σ'αγαπάω,
Μ' ακούς.