Η Σονάτα του ταξιδιώτη

Σιγαλιά-
Κι είναι ωραία η σιγαλιά
Έτσι εδώ στη σιωπή,
Στο έρεβος
Κάθεσαι εδώ
Σκοτάδι, αστέρια και καπνός

Κι είναι ωραία
Ήρεμα
Είναι όμορφα εδώ
Όταν δεν έχεις τη βαβούρα της ζωής
Τόσο ωραία όπως έχει πέσει η υγρασία
Κάτω από τον έναστρο ουρανό

Να περιμένεις την εκτέλεση
Όπως εκτελέστηκαν στην Ακροναυπλία
Οι οικοδόμοι της νέας ζωής
Δίπλα στους λεπρούς, δίπλα στους ανάπηρους
- δεν ήταν εύκολες οι εποχές
Δίπλα στους γέρους με τη νεανική καρδιά
Στη Μακρόνησο, στο Δίστομο, στον Άη Στράτη
Είναι ωραία να έχεις κάνει θυσία για το όμορφο μέλλον

Μα η καρδιά μου παραμένει εδώ
Κάθε φορά χτυπάει και πιο δυνατά
Είναι το τι έχω αφήσει πίσω και το τι μέλλει γενέσθαι
Κι είναι ωραία η σιγαλιά
Σκέφτεσαι το μνημείο, το όραμα, το παρελθόν και το μέλλον
Βρίσκεις στο μαρμάρινο δάπεδο κομμάτια του εαυτού σου
Σαν παλιό παζλ που άφησες ατελείωτο
Προσμένοντας να ξαναγυρίσεις στους Αγίους Τόπους

Και σκέφτομαι εσένα
Το μανδύα με τον οποίο σε τυλίγει η Σελήνη στοργικά
Όλη η Φύση σε λατρεύει
Τα χρυσοκέντητά σου πόδια να μην πατάνε γη-
Να αιωρούνται ανάλαφρα
Σα δυο σκέψεις του ορίζοντα που βυθίζονται μαζί
   στο ηλιοβασίλεμα

Εσένα,
Που μόνο ευτυχίες θέλω για τη ζωή σου
Και μακρυά μου τις έχεις - τι ειρωνία
Εσένα,
Που μόνο που θέλω
Ο πόθος στο μυαλό ενός τρελού
Μία γωνίτσα στο κρεβάτι σου
Να μας τυλίγει η αρκούδα με το μαλλιαρό της τρίχωμα
Το πτώμα μου και την υπέροχή σου αλυσίδα
Κι είμαι τώρα μακρυά
Κλειδωμένος στο αμπάρι των ονείρων
   του ηλιοβασιλέματος

Εσένα,
Εύχομαι να σε δω σύντομα
Να ξεμπαρκάρω και να σε δω στο Πορτ Ρουαγιάλ
Για μια στιγμή
Με μιαν ανάσα
Να σου δώσω το κλειδί
Για να κρατήσεις την ψυχή μου

Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς
Όπου κάποτε οι φιγούρες

Των Αγίων

Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς

Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω

Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς

Σ' αγαπάω,
Σ'αγαπάω,
Μ' ακούς.