A Murder of Crows

Κλακ
Κλακ
Κλακ

Η Μοίρα αφήνει τις χαρακιές της στην πλάτη σου

Ποιος είσαι, ξέρεις; με ρωτάει
Όχι, της απαντάω, δεν έχω ιδέα

Την αγάπησες, γιατί γεύτηκες την κόλαση κι εκείνη ήταν η  μεγαλύτερη αμαρτία σου

Τη μίσησες, γιατί είδες τον Παράδεισο κι εκείνη ήταν ό,τι πιο ιερό είχες δει

Κλακ το μαστίγιο

Η καρδιά σου ξέρει μόνο τι θες, μου λέει
Τα μάτια εξαπατούν, όχι από μόνα τους, αλλά όταν εθελοτυφλείς
Θέλεις και το κάνεις

Κλακ
Κλακ

Τα τραύματα βαθαίνουν, το αίμα ξεπηδάει και πιτσιλίζει το μαρμάρινο δάπεδο

Αλλά το ξέρω, όπως το ξέρεις κι εσύ
Έζησα χίλιους μικρούς θανάτους
Και κάθε φορά που πέθαινα
   -Σκεφτόμουν εσένα

Κλακ
Κρακ
Κλακ

Αθόρυβο χάδι της Μοίρας στο άψυχο (πια) σώμα