Παραλήρημα επί σκηνής

"... Κι υπάρχουν όντως πολλές στιγμές που θα νιώσουμε αδύναμοι, μικροί ή ακόμα κι άχρηστοι. Γιατί αυτό θέλουν εκείνοι.

Βάφουν τον κόσμο με σκιές. Και μας λένε να είμαστε κοντά στο φως. Στο δικό τους φως. Μας λένε ότι στις σκιές υπάρχει το κακό, για να κρύψουν ότι η πηγή του κακού, όλων των δεινών, είναι αυτοί.

Μας τρομοκρατούν και επιδιώκουν να γίνουν οι πάτρωνές μας. Θέλουν να είμαστε δουλικά υπόχρεοι σε αυτούς, γιατί 'μόνο αυτοί ξέρουν'. Θέλουν οι σκιές μας να είναι ψηλότερες από τις ψυχές μας. Μα κάτι μέσα μας φωνάζει ότι δεν είναι αλήθεια αυτό.

Κάτι μας τραβάει προς τις σκιές.

Κι όσοι από μας πήγαν στις σκιές ανακαλύπτουν τα ψέματά τους, βλέπουν τι υπάρχει πραγματικά: ένας κόσμος γεμάτος δυνατότητες, μια πηγή αστείρευτη από ό,τι έχουμε ανάγκη. Και τότε βλέπουμε καθαρά ποιος είναι ο εχθρός μας.

Μα για να το κάνουμε αυτό πρέπει να έχουμε δύναμη. Και για να έχουμε δύναμη πρέπει να έχουμε ένα όραμα. Πρέπει να ξυπνήσουμε. Κι όσο δύσκολο κι αν φαίνεται, το μόνο που χρειάζεται είναι να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε.

Σας ευχαριστούμε που είστε μαζί μας απόψε. Το επόμενο κομμάτι είναι το Dream On".

Dreamspace

Από την ταπεινότερη λίθο της γωνίας της γης
Έως το υψηλότερο στρώμα της θερμόσφαιρας
Από τα πέρατα του ορίζοντα
Έως το βαθύ άγνωστο

Υπάρχει αυτή η υπέροχη ισορροπία
Κι αυτή η ισορροπία μας διδάσκει
Η αρμονία που ανήσυχη κοιμάται
Κατά την τέταρτη διάσταση

Κι όπως αρμενίζουμε
Στα πέρατα των ονείρων
Με οδηγό την πυξίδα των επιθυμιών μας
Μόνοι, σε ένα πλήθος

Δεν σταματά να με σαγηνεύει
Η λάμψη σου από μακρυά, ω Αλεξάνδρεια
Τι πράγματα κάναμε, ω θεοί, για μια υπόσχεση
Κι ένα άσμα

Θα ξαναδούμε το ουράνιο τόξο στο σκοτάδι,
Γλυκύ μου έαρ; Θα ξαναταξιδέψουμε
Σε ένα σύννεφο στον μενεξεδένιο ουρανο;
Θα ιππεύσουμε ξανά την κυματώδη πλανεύτρα
   με το Σταυρό του Νότου οδηγό;

Γέρασα, ω Καλυψώ. Τα άσπρα μου μαλλιά μπλέκονται στο τιμόνι
Γονατίζω από την αλμύρα του σκοτεινού κι υγρού μου τάφου
Τα ύψη τα φοβάμαι. Μα με φόβισα κι εγώ
Η αέναη φωτιά κατατρώει τη σάρκα

Dream on a cloud above the Red Square

Black lives on parade

Tired of all this crude charade

Everyne involved but none to save

Some bad demands, the herd shall cave

Fear is the new leader we follow

All the problems we swallow

Narrow paths lead to narrow lives

Sleepless dreams till the sun shall rise

We all wait for something to change

Yet we're afraid to be the start

Always looking for a knight -

The dragon we have become

And who's to save us

When we fall into the well?

And who's to say how it should be

When all things point to the other?

And who's to say how dreams should feel

When reality makes us kneel?

And who's to hold us by the sword

When we contemplate the stars

   but the lions within us roared?

While it can seem so hard now

I've got a feeling

We ain't meant to live this way

Don't tell me it's too late

'Cause I feel it too

We all love to hate

And let others lead the way

Whisperless dreams

You told me once
Love is at your first glance
Under the moonspell your kiss is a bait
It would forever bind my fate

Dark reflections in a mirror
Your crystal smile made my life clearer
What once was sweet and pure
Is now the poison rather than the cure

All that lives is destined to die
Rain shall fall, tears from the sky
Don't trust the sages, relics from the past
Nothing born in this world shall last

So never mind the darkness
This world is made of madness
Light is in the dark corridors of mind
Waiting for cloudy eyes to find

Don't cry, sweet child

Love, always

Axl

Still embers glow

Τα αγκάθια μπλέκονται στο κεφάλι σου
Σε κάνουν να μαρτυράς με χέρια διάπλατα ανοιχτά
Κοιτάς ψηλά - σε άγνωστους γαλαξίες
Ελπίζοντας να σε υποδεχτούν

Εύχεσαι να μην ήσουν εσύ
Κι ο πόνος σου να πάει σ' άλλους
- Γιατί, άλλωστε, να μην πατάς σε μαρμάρινα δώματα
Όταν τ' αξίζεις; -

Οι χρυσές γραμμές του δειλινού σταματούν
Κι η αρμονία σε καλεί να εκπληρώσεις το χρέος σου
Το εγώ σου υπερεγώ ήθελες να κάνεις
Μα αυτό σε έκοψε ώσπου μάτωσες

Κι όλα τα κρίματά σου γράφτηκαν στους τοίχους
Μιας μαύρης ζωής με ματωμένα δάχτυλα
Δε μπορείς να σταυρώσεις τους νεκρούς
Χωρίς να βάλεις τα καρφιά σου

Φύγε τώρα. Καλύτερα
Να παλεύεις σε αυτή τη ζωή
Παρά να προσδοκάς ένα βασίλειο
Στους αιθέρες, ένα βασίλειο του τίποτα.

War

Μπορείς να μετρήσεις τους νεκρούς σου
Και να σου βγουν λίγοι
Αν μετρήσεις τους ζωντανούς
Βγαίνουν λιγότεροι

Ό,τι καλό έβγαλε η ανθρωπότητα
Καταστρέφεται σε λιγότερο από το τελευταίο μας καρδιοχτύπι
Ό,τι υπέροχο γέννησαν τόσες γενιές της τάξης μας
Γίνεται κρέας στη μηχανή τους

Καλούμαστε να παλέψουμε
Για ό,τι δεν είχαμε ποτέ
Μα και μετά, πάλι δε θα το έχουμε
Και κοίτα αυτούς, χαμόγελα σ' έναν κόσμο δακρύων

Δες τους άνδρες σου να παλεύουν
Δες τις γυναίκες σου να κλαίνε
Δες τα παιδιά σου να πεθαίνουν
Δε μπορείς να εμπιστεύεσαι την ελευθερία σου αν δεν την έχεις

Μα τα χέρια μας δεν είναι δεμένα
Για να έρθει η ηρεμία θέλει αναταραχή
Για να έρθει η ειρήνη θέλει επανάσταση
Για να έρθει το αύριο πρέπει να παλέψεις το σήμερα

My hands are tied 
The billions shift from side to side
And the wars go on with brainwashed pride
For the love of god and our human rights
And all these things are swept aside
By bloody hands time can't deny
And are washed away by your genocide
And history hides the lies of our civil wars

My hands are tied

For, all I've seen has changed my mind

But still the wars go on, as the years go by

With no love of God or human rights

And all these dreams are swept aside

By bloody hands of the hypnotized

Who carry the cross of homicide

And history bears the scars of our civil wars

What's so civil about war, anyway?

Θα υπήρχαν μικροί Αϊλάν αν δεν υπήρχε ο πόλεμος;

Ακόμα περισσότερο, το σύστημα που τον γεννά;