Δίνη στα ανθρώπινα αισθήματα της φύσης

   Σάββατο. Βράδυ. Τα αστέρια λάμπουν. Τα φώτα χύνουν το αμυδρό φως της νιότης που τους απομένει σε όμορφες σκηνές: ζευγάρια σε παγκάκια, οικογενειακές βόλτες με μωράκια στο καρότσι, όμοιο με τετράτροχη άμαξα που μεταφέρει το σκήπτρο το βασιλιά του μέλλοντος, φιλικές παρέες να κάθονται, να γελάνε...

   Γέλιο. Πόσο όμορφο θέαμα, όταν βλέπεις κάποιον να γελά. Σε κάνει να απολαμβάνεις τη χαρά του ως δική σου, του υπενθυμίζει τις δικές σου στιγμές ευτυχίας, σου λέει ότι, παρόλο που είναι δύσκολο να το δεις τώρα, πάντα θα υπάρχουν από πάνω σου τα αστέρια...

   Αστέρια. Ένα τόσο όμορφο και συνάμα τόσο δυνατό φαινόμενο. Ένα θαύμα της απεραντότητας το σύμπαντος με τόσες πλευρές, όσες πτυχές έχουν κι οι ψυχές των ανθρώπων, οι οποίοι κάλλιστα αντιπροσωπεύονται από τις μικρές κουκίδες στο σκοτεινό κι ασυννέφιαστο ουρανό...

   Ουρανός. Η γαλάζια ευτυχία. Το καθαρό σύμβολο της ελευθερίας. Είναι πράγματι αξιοπερίεργο πώς κάτι τόσο συνηθισμένο, όπως ο ουρανός από πάνω μας, αντιπροσωπεύει τα όνειρά μας, τις επιθυμίες μας, το αίσθημα της αγάπης προς την ελέυθερη ζωή. Πράγματι, πόσες φορές έχουμε ονειρευθεί πως πετάμε, πόσες στιγμές κοιτάμε τον ουρανό και ταξιδεύουμε... μιλάμε... νιώθουμε... ερωτευόμαστε...

   'Ερωτας. Το πιο όμορφο συναίσθημα όλων των εποχών. Το να νιώθεις πεταλούδες στο στομάχι όταν τη βλέπεις, το να γελάς με το πιο σαχλό της σχόλιο, το να μη μπορείς να ξεκολλήσεις τα μάτια σου από πάνω της και να νιώθεις ντροπή όταν σε κοιτάει πίσω, η ευτυχία που νιώθεις μόνο και μόνο που αναπνέεις στη σκιά της. Μα και το να ξέρεις ότι δε θα μπορέσεις ποτέ να την έχεις, επειδή ποτέ δεν είχες ελπίδες... Δε σε νοιάζει. Χαράσσει τη δική της πορεία, εξερευνώντας τις άγνωστες πτυχές του μέλλοντος. Την αφήνεις να το κάνει και δεν ανακατεύεσαι, γιατί την αγαπάς τόσο πολύ που βάζεις την ευτυχία της πάνω από όλα, και σίγουρα πάνω από την τρελή κι ακατόρθωτη επιθυμία σου.

   Κι όλα αυτά... από τη μουσική και τους φίλους, τη μεγαλύτερη έμπνευση που θα μπορούσε να έχει κανεις... ένα Σάββατο. Βράδυ.

Oh let the sun beat down upon my face, stars to fill my dreams...

Dedicated to a pair of rainbow eyes as promised =)

                                                    So just hold on
                                          You can make it happen for you
                                         Reach for the stars and you will fly

Ένα μοναδικό φαινόμενο.

Ένα συνηθισμένο φαινόμενο.

Ένα υπέροχο φαινόμενο.

Τα αστέρια.

   Τόσο καιρό που ζούμε, αναπνέουμε και σκεπτόμαστε, λίγες φορές έχουμε καθήσει να παρατηρήσουμε τα αστέρια, κάτι τόσο φυσιολογικό αλλά συνάμα τόσο εκπληκτικό. Πάντοτε έχουμε δικές μας σκοτούρες, δικά μας βάσανα να ανταπεξέλθουμε, δικές μας μάχες να δώσουμε. Το φυσιολογικό κα καθημερινό γεγονός μιας αναποδιάς, μιας παρανόησης ή ενός διχασμού μας προξενεί άγχος, στενοχώρια και πολλά άλλα δυσάρεστα συναισθήματα, και μας αποσπά από το να δούμε με ηρεμία κι αγάπη τις ευτυχίες της καθημερινότητας... Τις μικρές χαρές της ζωής.

   Δε μπορούμε, όμως, να εκτιμήσουμε την ομορφιά των αστεριών αν δεν υπομείνουμε τον καυτό ήλιο. Όπως ο ήλιος μεσουρανίς σε καίει, σε κάνει να ιδρώνεις, σου προξενεί πονοκέφαλο, μα στο τέλος δύει με εκπληκτικό τρόπο, έτσι και τα προβλήματα μάς παιδεύουν, μας προσθέτουν βάρος στην καρδιά, καθώς και πολλές φορές μας κάνουν να δακρύσουμε... στο τέλος, όμως, η λύση στο πρόβλημα είναι τόσο απλή, τόσο όμορφη, όπως το βαθύ μωβ και πράσινο ηλιοβασίλεμα... και μετά ξεπροβάλλουν τα αστέρια, τα οποία πάντοτε είναι εκεί και σε υποστηρίζουν, μόνο που ο ήλιος δε σε άφηνε να το δεις...

   Πράγματι, τα αστέρια είναι ολόιδια με τους φίλους. Πάντοτε θα είναι εκεί, πάντοτε θα σε στηρίζουν καθ 'όλη τη διάρκεια της μέρας, πίσω από τον ήλιο. Δε χρειάζεται να σκεφτείς ποτέ ότι σε εγκατέλειψαν μόνο κι έρημο κάτω από το "σκληρό σα τη σιωπή" (μου 'ρθε κι ο Ρίτσος τώρα), βραχώδες τοπίο των ανησυχιών σου. Δε τους βλέπεις τότε, είναι η αλήθεια... αλλά ξέρεις ότι υπάρχουν εκεί. Όχι με το μυαλό σου. Με την καρδιά σου το γνωρίζεις.

   "Κάθε αστέρι να το αγαπάς, κι όλα μαζί σαν ένα" είχε πει ο Σαν Εξυπερύ, και συμφωνώ απολύτως μαζί του. Μερικά αστέρια είναι τα φωτεινά, τα οποία θα βρίσκονται πάντα λαμπερά στον ορίζοντά σου. Θα σου διεγείρουν τις αισθήσεις της περιπέτειας, της εξερεύνησης και της ανακάλυψης. Αυτά τα αστέρια θα σε οδηγήσουν σε μαγικά μέρη, σε τρελές ανακαλύψεις και καταστάσεις που θα σου κόψουν την ανάσα... Μα, μετά από λίγο καιρό... σβήνουν. Κι υπάρχουν τα αστέρια, σιωπηλοί φύλακες, τα οποία δε λάμπουν τόσο έντονα. Αυτά τα αστέρια είναι ψηλά στον ουρανό και πάντα θα φωτίζουν το μονοπάτι σου. Θα σε ακολουθούν πιστά σε κάθε βήμα. Θα σου εμπνέουν εμπιστοσύνη, αγάπη και θα σου φέρνουν ηρεμία όταν, αποκαμωμένος, θα θελήσεις να κοιμηθείς. Αυτά τα αστέρια πάντα θα βρίσκονται δίπλα σου. Για αυτό πρέπει να αγαπάς όλα τα αστέρια σου ίσα και όσο πιο πολύ μπορείς. Και μη φοβάσαι. Σε αγαπάνε και σε στηρίζουν και σε εμπιστεύονται κι αυτά.

   ... Όταν είσαι ξαπλωμένος στη μεγάλη Αψίδα, το ρολόι να δείχνει την δέκατη τρίτη ώρα κι είσαι αγκαλιά με ένα από τα πιο αγαπημένα και σημαντικά πρόσωπα στη ζωή σου, κοιτώντας τα αστέρια...

Το καταλαβαίνεις. Και σαν σε αστρική προβολή, ο Αποσπερίτης σου σε βλέπει... και νιώθει όπως εσύ, ο άλλος, η άλλη, τα αστέρια τα ίδια. Ευτυχία.

   After all, stars are like the people's hearts... They have rainbow eyes. =)

Ο πραγματικός Αποσπερίτης... η μούσα

As long as it's not about love...

Πόσο όμορφη είσαι. Πόσο έξυπνη είσαι. Πόσο καλή είσαι.

Πόσο τέλεια είσαι.

Με λόγια δε το περιγράφω.

Πολύ απλά γιατί δε μπορώ, δε δύναμαι.

Είμαι ένα απλό άτομο.

Στα χέρια σου παιδάκι.

Στα μάτια σου μωρό.

Στην καρδία σου δεν υπάρχω.

Δε μπορώ να μπω

     στης αβύσσου σου το βάθος

Δε μπορώ να αισθανθώ

     του εγώ σου την ψυχή

Είσαι τόσο καλή, τόσο ζεστή με όλους

Ακόμα και με μένα.

Αξίζω εγώ τη συμπάθεια ενός αγγέλου;

Την αγάπη της ολότελα;

Μπορώ να αντιληφθώ εγώ το μέγεθος της καρδιάς σου;

Δεν ξέρω.

Δε γνωρίζω από αγάπη.

Το όμορφο δεν έμαθα ποτέ.

Στην καρδιά σου δεν υπάρχω.

Το έδειξα πιο πριν και θα το δείχνω πάντα.

Να ξέρεις ότι σε αγαπάω.

Κι αν δε σε νοιάζει.

Σε δικαιολογώ.

Μα αν θέλεις να το ξανακούσεις...

Άγγελέ μου... σ' αγαπώ.