Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Ο πραγματικός Αποσπερίτης... η μούσα

Πόσο όμορφη είσαι. Πόσο έξυπνη είσαι. Πόσο καλή είσαι.
Πόσο τέλεια είσαι.
Με λόγια δε το περιγράφω.
Πολύ απλά γιατί δε μπορώ, δε δύναμαι.
Είμαι ένα απλό άτομο.
Στα χέρια σου παιδάκι.
Στα μάτια σου μωρό.
Στην καρδία σου δεν υπάρχω.

Δε μπορώ να μπω
     στης αβύσσου σου το βάθος

Δε μπορώ να αισθανθώ
     του εγώ σου την ψυχή

Είσαι τόσο καλή, τόσο ζεστή με όλους
Ακόμα και με μένα.
Αξίζω εγώ τη συμπάθεια ενός αγγέλου;
Την αγάπη της ολότελα;
Μπορώ να αντιληφθώ εγώ το μέγεθος της καρδιάς σου;
Δεν ξέρω.
Δε γνωρίζω από αγάπη.
Το όμορφο δεν έμαθα ποτέ.
Στην καρδιά σου δεν υπάρχω.

Το έδειξα πιο πριν και θα το δείχνω πάντα.
Να ξέρεις ότι σε αγαπάω.
Κι αν δε σε νοιάζει.
Σε δικαιολογώ.
Μα αν θέλεις να το ξανακούσεις...
Άγγελέ μου... σ' αγαπώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου