The Gypsy

You took my hand and broke the spell that should 've let me go 

And the gypsy then said
About the life I led,
About traversing the plains,
Of how we crossed our lanes.

Into his gaze I stared,
His words of pyre made me scared,
My life tandalising, out of the gutter,
And I did nothing of matter.

That sultan of the time swung in my mind
And reality struck me from behind
The need to live came as a stormbringer,
I stood alone, and helpless I now linger.

I came to you, a lifetime has passed
You told me to fight my demons, and so I rushed
A mind of evil drowned into a sea of wine
And I picked up what still was mine.

My old friend, we will meet again,
When my need for you is once again profane.
May that time be the longest of dreams
And my I weave my life's seams.

Το τραπέζι της επανάστασης

You 've got the power, stand up and shout!

Ένα τραπέζι γεμάτο μιζέρια

Η μαύρη νεφέλη μας περικυκλώνει

Και να αναπνεύσουμε διόλου δε μπορούμε.

Έπαιξαν το παιχνίδι τους, κέρδισαν τελικά.

Όλοι βγήκαμε από αυτό, γρήγορα ή σιγά.

Και όλοι κλειστήκαμε στου εαυτού μας τα δρομάκια.

Όλοι συγκρατηθήκαμε,  και παίξαμε οδεύοντας στην ήττα.

Κανείς μας δεν έδωσε ό,τι δεν είχε.

Και τώρα όλοι μας μείναμε χωρίς τίποτα.

Αχ, και μία λάμπα θυέλλης να υπήρχε εκεί,

Να μας ξυπνήσει απ' το φόβο,

Καρδιά να μας δώσει ξανά.

Μα υπάρχει - μέσα μας βαθιά,

Κρυμμένη απ' την πίσσα που καταπίνουμε

Οι ανόητοι που νομίζουμε στους Μεσσίες.

Πάντα περιμένουμε τη λάμπα να μας ξυπνήσει,

Μα μέσα μας δεν κοιτάμε-

Είμαστε πολύ σοφοί για παιδιαρίσματα.

Κι όμως, μέσα στη ζάλη και τη θλίψη

Σηκώθηκε ο ένας, έπαιξε τα πάντα

Και τα κέρδισε πίσω.- Αυτός είσαι εσύ.