Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Σάββατο 19 Αυγούστου 2017

Η μπαλάντα μισής ζωής

Αν δε βγαίνει απ' τα ενδότερα της ψυχής σου
Και σε αντίθεση με ό,τι λένε αυτοί που
"νοιάζονται" για σένα
Μην το κάνεις.

Αν πρέπει να σε νοιάζει τι θα πει ο κόσμος όλος

Μην το κάνεις
Όπως κι αν φοβάσαι
Κάπου βαθιά μέσα σου

Ότι κάποιος θα σε ψέξει

Αν η ζωή μας είναι για να μπαίνει
Σε ξένες ράγες

Καλύτερα να πάμε με τα πόδια

Γιατί αυτό το κάτι
Που βρίσκεται μέσα μας
Τόσο βαθιά όσο το σκεπάζουμε εμείς
Είναι ο ίδιος μας ο εαυτός

Οτιδήποτε άλλο
Είναι αντικλείδια
Που ποτέ δε θα ανοίξουν την πόρτα μας

Οτιδήποτε άλλο
Είναι αναλγητικό
Για μια πληγή που κακοφορμίζει
Χωρίς τη σωστή φροντίδα

Πείθουμε τους εαυτούς μας
Για κάτι που κάνουμε με μισή καρδιά
Κι όταν γίνεται
Έχουμε μισή χαρά




Αν δε μάθεις να κάνεις
Απέναντι σε όλους

Κόντρα σε όλα
Με την καρδιά σου να χτυπάει σαν τρελή
Αυτό που ενδόμυχα ψυχορραγείς να έχεις

Αντί να ζεις
Καθυστερείς το θάνατό σου
Σε μισή, βαρετή επιβίωση

Ain't that the perfect crime?

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου