Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Oh let the sun beat down upon my face, stars to fill my dreams...

Dedicated to a pair of rainbow eyes as promised =)


                                                    So just hold on
                                          You can make it happen for you
                                         Reach for the stars and you will fly

Ένα μοναδικό φαινόμενο.
Ένα συνηθισμένο φαινόμενο.
Ένα υπέροχο φαινόμενο.
Τα αστέρια.

   Τόσο καιρό που ζούμε, αναπνέουμε και σκεπτόμαστε, λίγες φορές έχουμε καθήσει να παρατηρήσουμε τα αστέρια, κάτι τόσο φυσιολογικό αλλά συνάμα τόσο εκπληκτικό. Πάντοτε έχουμε δικές μας σκοτούρες, δικά μας βάσανα να ανταπεξέλθουμε, δικές μας μάχες να δώσουμε. Το φυσιολογικό κα καθημερινό γεγονός μιας αναποδιάς, μιας παρανόησης ή ενός διχασμού μας προξενεί άγχος, στενοχώρια και πολλά άλλα δυσάρεστα συναισθήματα, και μας αποσπά από το να δούμε με ηρεμία κι αγάπη τις ευτυχίες της καθημερινότητας... Τις μικρές χαρές της ζωής.

   Δε μπορούμε, όμως, να εκτιμήσουμε την ομορφιά των αστεριών αν δεν υπομείνουμε τον καυτό ήλιο. Όπως ο ήλιος μεσουρανίς σε καίει, σε κάνει να ιδρώνεις, σου προξενεί πονοκέφαλο, μα στο τέλος δύει με εκπληκτικό τρόπο, έτσι και τα προβλήματα μάς παιδεύουν, μας προσθέτουν βάρος στην καρδιά, καθώς και πολλές φορές μας κάνουν να δακρύσουμε... στο τέλος, όμως, η λύση στο πρόβλημα είναι τόσο απλή, τόσο όμορφη, όπως το βαθύ μωβ και πράσινο ηλιοβασίλεμα... και μετά ξεπροβάλλουν τα αστέρια, τα οποία πάντοτε είναι εκεί και σε υποστηρίζουν, μόνο που ο ήλιος δε σε άφηνε να το δεις...

   Πράγματι, τα αστέρια είναι ολόιδια με τους φίλους. Πάντοτε θα είναι εκεί, πάντοτε θα σε στηρίζουν καθ 'όλη τη διάρκεια της μέρας, πίσω από τον ήλιο. Δε χρειάζεται να σκεφτείς ποτέ ότι σε εγκατέλειψαν μόνο κι έρημο κάτω από το "σκληρό σα τη σιωπή" (μου 'ρθε κι ο Ρίτσος τώρα), βραχώδες τοπίο των ανησυχιών σου. Δε τους βλέπεις τότε, είναι η αλήθεια... αλλά ξέρεις ότι υπάρχουν εκεί. Όχι με το μυαλό σου. Με την καρδιά σου το γνωρίζεις.

   "Κάθε αστέρι να το αγαπάς, κι όλα μαζί σαν ένα" είχε πει ο Σαν Εξυπερύ, και συμφωνώ απολύτως μαζί του. Μερικά αστέρια είναι τα φωτεινά, τα οποία θα βρίσκονται πάντα λαμπερά στον ορίζοντά σου. Θα σου διεγείρουν τις αισθήσεις της περιπέτειας, της εξερεύνησης και της ανακάλυψης. Αυτά τα αστέρια θα σε οδηγήσουν σε μαγικά μέρη, σε τρελές ανακαλύψεις και καταστάσεις που θα σου κόψουν την ανάσα... Μα, μετά από λίγο καιρό... σβήνουν. Κι υπάρχουν τα αστέρια, σιωπηλοί φύλακες, τα οποία δε λάμπουν τόσο έντονα. Αυτά τα αστέρια είναι ψηλά στον ουρανό και πάντα θα φωτίζουν το μονοπάτι σου. Θα σε ακολουθούν πιστά σε κάθε βήμα. Θα σου εμπνέουν εμπιστοσύνη, αγάπη και θα σου φέρνουν ηρεμία όταν, αποκαμωμένος, θα θελήσεις να κοιμηθείς. Αυτά τα αστέρια πάντα θα βρίσκονται δίπλα σου. Για αυτό πρέπει να αγαπάς όλα τα αστέρια σου ίσα και όσο πιο πολύ μπορείς. Και μη φοβάσαι. Σε αγαπάνε και σε στηρίζουν και σε εμπιστεύονται κι αυτά.

   ... Όταν είσαι ξαπλωμένος στη μεγάλη Αψίδα, το ρολόι να δείχνει την δέκατη τρίτη ώρα κι είσαι αγκαλιά με ένα από τα πιο αγαπημένα και σημαντικά πρόσωπα στη ζωή σου, κοιτώντας τα αστέρια...
Το καταλαβαίνεις. Και σαν σε αστρική προβολή, ο Αποσπερίτης σου σε βλέπει... και νιώθει όπως εσύ, ο άλλος, η άλλη, τα αστέρια τα ίδια. Ευτυχία.

   After all, stars are like the people's hearts... They have rainbow eyes. =)

2 σχόλια:

  1. Υπεροχος ο λογος σου και αληθινος ! γραφεις τελεια ! συνεχισε το =)(=

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πόσο χαίρομαι να βλέπω ότι σου αρέσει το άρθρο!! :D
    Σε ευχαριστώ πάρα πολύ, φιλαράκι!!!
    Όσο για την αλήθεια... =)

    ΑπάντησηΔιαγραφή