Μεγάλο κρίμα, καθώς ο άνθρωπος απέδειξε διαμέσου της ιστορίας του πως κάθε άλλο παρά σκλαβωμένος πρέπει να ζει. Είναι ο ζωντανός οργανισμός που μπορεί να αλλάξει τόσο το τοπίο τόσο μέσα του όσο και το οικοσύστημα. Η ψυχολογία του μεταβάλλεται, η λογική του οξύνεται και τα αισθήματά του είναι μοναδικά στον κόσμο. Γεννηθήκαμε ελεύθεροι, μεγαλώσαμε ελεύθεροι, θα πεθάνουμε ελεύθεροι.
Τι συμβαίνει, όμως, στο παρόν; Είμαστε ελεύθεροι τώρα; Μπορούμε, ανεξαρτήτως κι αυτοβούλως, να πράξουμε κατ' αρέσκειά μας; Δε μιλώ για παράνομες πράξεις, καθώς η ελευθερία που μας δίνεται οφείλει να χαλιναγωγείται έως ενός σημείου. Μιλώ για την πνευματική μας υποδούλωση, τη θυσίαση της ελεύθερης γνώμης. Έχουμε επέλθει σε φάση πνευματικής παρακμής, υποβόσκουσα από τη σημερινή κοινωνία, για την οποία, κατά διαβολική σύμπτωση (και δεν πιστεύω στις συμπτώσεις), εμείς οι ίδιοι είμαστε υπαίτιοι.
Τι συνεπάγεται αυτό; Πως ελεύθερα διαλέξαμε τη νοητική σκλάβωσή μας σε εξωγενείς δυνάμεις. Αυτόβουλα γίναμε η άκριτη μάζα, η οποία κατευθύνεται από μία μικρή πνευματική ελίτ. Μοιάζουμε με πλοίο, το οποίο χειραγωγείται από έναν καπετάνιο, προκειμένου να κατευθυνθούμε στον τόπο της αρεσκείας του. Ποιος ξέρει, όμως, αν ο καπετάνιος θέλει να εισέλθει στο λιμένα, ή να τσακίσει το πλοίο στον ύφαλο;
Ας ξυπνήσουμε, λοιπόν. Ας μη δεχόμαστε άκριτα όσα μας δίνουν, ας μη θεωρούμε δεδομένη την κατεύθυνση. Ας αναπτύξουμε κριτική σκέψη, ας αντιταχθούμε στην ορμή του ποταμού, ας ανέβουμε τον καταρράκτη. Η βούληση είναι δική μας, η ελευθερία να αντισταθούμε στην πνευματική πτώση θέμα που κρίνεται από εμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου