Κάτι σαν ψέμα

                                           Revenge is a dish we will end up eating ourselves, eventually.

   Το νόημα της ζωής απαρτίζεται από πολλές επιμέρους ιδέες και θεωρίες. Μία από αυτές είναι μία γενική αλήθεια: Ρόδα είναι και γυρίζει. "Τώρα κάτι μ' εκδικείται", που λέει και το τραγούδι.

   Ειλικρινά, αν κάποιος μετρούσε τις πράξεις που έκανε κάποτε και ποιες του γύρισαν πίσω με την ίδια (αν όχι μεγαλύτερη) ένταση, θα βρει ότι η αναλογία είναι 1:1. Απόλυτη ισορροπία. Yin & Yang. Τάξη και Χάος.

   Από τα πιο ασήμαντα πράγματα, όπως η κατάποση οινοπνεύματος και το κάπνισμα, έως τα σημαντικότερα, όπως ο σωματικός και ψυχικός ακρωτηριασμός ενός άλλου προσώπου, ένα φιλί και μια αγκαλιά. Σχεδόν απόλυτα βέβαιο.

   Πώς το βρίσκουμε μπροστά μας, όμως; Τύχη, Μοίρα; Ένα κρύο, γαλάζιο χέρι από τον ουρανό κατέβηκε; Ή, μήπως είναι ώρα να σταματήσουμε να κρυβόμαστε, ώρα να αντικρύσουμε τη "φανταχτερή πληγή" μας, και να αποτρέψουμε το ξυράφι του πόνου, το οποίο θα γευτούμε εμείς στο τέλος;

Είναι μέρες που σου βγαίνουν...

Είναι μέρες που δε βγήκαν...

   Είναι κύκλος, και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην είμαστε οι γενεσιουργοί παράγοντές του. Προξενώντας πόνο, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να γευθούμε ένα μέρος του κι εμείς, πριν παρέλθει η ελεύθερη περίοδος και φθάσουμε να πληρώσουμε τα χρέη μας προς την αρμονία. Η αρχή επιφέρει τέλος. Η απουσία της, την απουσία του.

Τώρα μοιάζω κουρασμένος
τώρα κάτι μ' εκδικείται
τώρα το μυαλό μου ξένους
μοιάζει να μιμείται