We are enslaved now
Οι εξελίξεις στον πολιτικό χώρο της Ελλάδας, αλλά και της υπόλοιπης υφηλίου, έχουν σοβαρό αντίκτυπο σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Θα ήταν μεγάλο λάθος να αγνοήσουμε ότι πολιτική και κοινωνία είναι στενά συνυφασμένες, θα ήταν όμως ακόμα μεγαλύτερη αμέλεια να πιστέψουμε ότι ο πολιτικός επενδύει το χρόνο και το μυαλό του για τις ανάγκες της κοινωνίας.
Η άποψη ότι όλα γίνονται για το χρήμα αληθεύει σε αυτή την περίπτωση. Η πολιτική σε αυτό αποσκοπεί, ο κάθε βουλευτής στο έδρανό του είτε μηχανορραφεί τρόπους που θα πλουτίσουν πρώτα τον εαυτό του, κι ύστερα τους γνωστούς του, είτε θα ακολουθεί τον πρωτοπόρο. Διαφορετικό νόημα η χώρα, διαφορετικό νόημα οι πολίτες.
Αυτό, φυσικά, φέρει επιπτώσεις. Από μία λανθασμένη πολιτική (είτε από απειρία είτε με σκιερούς σκοπούς να υποβόσκουν) θα επέλθουν καταστροφικά αποτελέσματα στη χώρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι κυβερνήσεις 1974-201... . Η χώρα κατακρεουργήθηκε από λανθασμένες πολιτικές, από εγωιστές που αποσκοπούσαν στο ατομικό συμφέρον (βλέπε σκάνδαλα Κων/νου Καραμανλή, Α. Παπανδρέου, Κων/νου Μ.Τάκη, Κων/νου Σιμήτη, Siemens, Βατοπέδι, Goldman Sachs - Lehman Brothers, Μονή Τοπλού κ.ά), κι από "μαστρωπούς" (κι ελπίζω οι στενόμυαλοι να μου συγχωρέσουν τη λέξη), οι οποίοι εξέδιδαν επί συνεχεία την Ελλάδα, αποκομίζοντας το μερτικό. Θύτες και θύμα.
Κι εδώ είναι που μπαίνει ένα τεράστιο, φωτιζόμενο "ΌΜΩΣ". Φυσικά, υπάρχουν αυτοί που ενήργησαν ως το δάχτυλο που τράβηξε τη σκανδάλη, και για αυτό θα τιμωρηθούν. Αν, όμως, αναζητούμε τους πραγματικούς υπαίτιους, καλύτερα να κοιταχτούμε στον καθρέπτη. Διότι εμείς ήμασταν αυτοί που επιτρέψαμε να συμβούν όλα αυτά. Διότι εμείς ψηφίσαμε τη φαρσοκωμωδία που μας κυβερνά 38 χρόνια τώρα. Διότι εμείς φέραμε πάνω μας αυτη την αιρετή δικτατορία.
Καταλαβαίνω, φυσικά, το γιατί. Μόλις είχαμε ανακάμψει από μία δικτατορία. Το αίμα στις πύλες του Πολυτεχνίου, στην Κύπρο (και σε πολλά άλλα μέρη που χάθηκαν στα σκοτεινά καντούνια της ιστορίας) ήταν ακόμη ζεστό. Ο φόβος έδρευε στις καρδιές. Σε εποχές που θα έπρεπε όλοι να έχουμε αναπτύξει συνείδηση, φοβόμασταν το διπλανό μας. Πώς να ξέρεις σε ποιον να μιλήσεις, όταν ο ίδιος ο συγγενής σου μπορεί να σε προδώσει; Και, μέσα σε όλο αυτό το ψυχικό χάος, γυρίσαμε και προσκυνήσαμε τους κομματικούς αρχηγούς τους οποίους τώρα βρίζουμε και καταριόμαστε. Μας υποσχέθηκαν παύση πυρός, μας υποσχέθηκαν ειρήνη με τις άλλες χώρες, αλλά και εντός της δικής μας. Και ζήτησαν την τυφλή υπακοή μας. Τους τη δώσαμε.
Αξίζει να αναφερθώ στους στίχους ενός τραγουδιού, το οποίο συνοψίζει ό,τι συμβαίνει σήμερα. Ό,τι μας συμβαίνει στη ζωή, καλό ή κακό, δεν προήλθε ex abrupto. Πάντα υπάρχει μία δράση, η οποία επιφέρει μία ίση αντίδραση. Εμείς φέραμε αυτό το μαύρο σύννεφο πάνω μας, κι εμείς θα το διώξουμε. Για αυτό, ας αφήσουμε τις μεμψιμοιρίες κι ας σκεπτούμε για το καλό όλων.
Οι εξελίξεις στον πολιτικό χώρο της Ελλάδας, αλλά και της υπόλοιπης υφηλίου, έχουν σοβαρό αντίκτυπο σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Θα ήταν μεγάλο λάθος να αγνοήσουμε ότι πολιτική και κοινωνία είναι στενά συνυφασμένες, θα ήταν όμως ακόμα μεγαλύτερη αμέλεια να πιστέψουμε ότι ο πολιτικός επενδύει το χρόνο και το μυαλό του για τις ανάγκες της κοινωνίας.
Η άποψη ότι όλα γίνονται για το χρήμα αληθεύει σε αυτή την περίπτωση. Η πολιτική σε αυτό αποσκοπεί, ο κάθε βουλευτής στο έδρανό του είτε μηχανορραφεί τρόπους που θα πλουτίσουν πρώτα τον εαυτό του, κι ύστερα τους γνωστούς του, είτε θα ακολουθεί τον πρωτοπόρο. Διαφορετικό νόημα η χώρα, διαφορετικό νόημα οι πολίτες.
Αυτό, φυσικά, φέρει επιπτώσεις. Από μία λανθασμένη πολιτική (είτε από απειρία είτε με σκιερούς σκοπούς να υποβόσκουν) θα επέλθουν καταστροφικά αποτελέσματα στη χώρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι κυβερνήσεις 1974-201... . Η χώρα κατακρεουργήθηκε από λανθασμένες πολιτικές, από εγωιστές που αποσκοπούσαν στο ατομικό συμφέρον (βλέπε σκάνδαλα Κων/νου Καραμανλή, Α. Παπανδρέου, Κων/νου Μ.Τάκη, Κων/νου Σιμήτη, Siemens, Βατοπέδι, Goldman Sachs - Lehman Brothers, Μονή Τοπλού κ.ά), κι από "μαστρωπούς" (κι ελπίζω οι στενόμυαλοι να μου συγχωρέσουν τη λέξη), οι οποίοι εξέδιδαν επί συνεχεία την Ελλάδα, αποκομίζοντας το μερτικό. Θύτες και θύμα.
Κι εδώ είναι που μπαίνει ένα τεράστιο, φωτιζόμενο "ΌΜΩΣ". Φυσικά, υπάρχουν αυτοί που ενήργησαν ως το δάχτυλο που τράβηξε τη σκανδάλη, και για αυτό θα τιμωρηθούν. Αν, όμως, αναζητούμε τους πραγματικούς υπαίτιους, καλύτερα να κοιταχτούμε στον καθρέπτη. Διότι εμείς ήμασταν αυτοί που επιτρέψαμε να συμβούν όλα αυτά. Διότι εμείς ψηφίσαμε τη φαρσοκωμωδία που μας κυβερνά 38 χρόνια τώρα. Διότι εμείς φέραμε πάνω μας αυτη την αιρετή δικτατορία.
Καταλαβαίνω, φυσικά, το γιατί. Μόλις είχαμε ανακάμψει από μία δικτατορία. Το αίμα στις πύλες του Πολυτεχνίου, στην Κύπρο (και σε πολλά άλλα μέρη που χάθηκαν στα σκοτεινά καντούνια της ιστορίας) ήταν ακόμη ζεστό. Ο φόβος έδρευε στις καρδιές. Σε εποχές που θα έπρεπε όλοι να έχουμε αναπτύξει συνείδηση, φοβόμασταν το διπλανό μας. Πώς να ξέρεις σε ποιον να μιλήσεις, όταν ο ίδιος ο συγγενής σου μπορεί να σε προδώσει; Και, μέσα σε όλο αυτό το ψυχικό χάος, γυρίσαμε και προσκυνήσαμε τους κομματικούς αρχηγούς τους οποίους τώρα βρίζουμε και καταριόμαστε. Μας υποσχέθηκαν παύση πυρός, μας υποσχέθηκαν ειρήνη με τις άλλες χώρες, αλλά και εντός της δικής μας. Και ζήτησαν την τυφλή υπακοή μας. Τους τη δώσαμε.
Αξίζει να αναφερθώ στους στίχους ενός τραγουδιού, το οποίο συνοψίζει ό,τι συμβαίνει σήμερα. Ό,τι μας συμβαίνει στη ζωή, καλό ή κακό, δεν προήλθε ex abrupto. Πάντα υπάρχει μία δράση, η οποία επιφέρει μία ίση αντίδραση. Εμείς φέραμε αυτό το μαύρο σύννεφο πάνω μας, κι εμείς θα το διώξουμε. Για αυτό, ας αφήσουμε τις μεμψιμοιρίες κι ας σκεπτούμε για το καλό όλων.
1.000 Eyes
Crossing the line into the other side
Emerging as prisoners
To the emptiness of time
To the left and to the right
From behind - they're out of sight
Plunging into a new found
Age of advanced observeillance
A worldwide, foolproof cage
Privacy and intimacy as we know it
Will be a memory
Among many to be passed down
To those who never knew
Living in the pupil of 1,000 eyes
Was it overlooked in front of all our faces?
Now, all the mistakes and secrets
Cannot be erased
Viewing the blind complexity
By which laws were justified
To erase simplicity
We are enslaved now.
Emerging as prisoners
To the emptiness of time
To the left and to the right
From behind - they're out of sight
Plunging into a new found
Age of advanced observeillance
A worldwide, foolproof cage
Privacy and intimacy as we know it
Will be a memory
Among many to be passed down
To those who never knew
Living in the pupil of 1,000 eyes
Was it overlooked in front of all our faces?
Now, all the mistakes and secrets
Cannot be erased
Viewing the blind complexity
By which laws were justified
To erase simplicity
We are enslaved now.
Ξεκινώντας, σωστό είναι να αναλύουμε τις διεθνής πολιτικές εξελίξεις και όχι αποκλειστικά τις εγχώριες, μιας και η κρίση είναι συστημική. Προφανώς και δεν είναι ο υπόλοιπος κόσμος επίγειος παράδεισος και η Ελλάδα κόλαση όπως παρουσιάζεται εδώ και κάμποσα χρόνια από τα ΜΜΕ (με αποτέλεσμα βέβαια αυτή η άποψη να έχει ριζώσει στο μυαλό του μέσου έλληνα). Από ‘κει και πέρα η πολιτική δεν είναι απλά συνυφασμένη με την κοινωνία αλλά επηρεάζει κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής και όποιος αρνείται να το δεχτεί αυτό είτε απολιτικοποιημένος είναι είτε πολύ αφελής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πολιτική από την αστική τάξη έχει οριοθετηθεί σε συγκεκριμένα πλαίσια με τέτοιο τρόπο ώστε να προωθείται ο ατομικισμός και η αποπολιτικοποίηση. Η συστημική παιδεία δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αποθαρρύνει τον άνθρωπο από την ενασχόληση του με τα κοινά. Γύρω από τη γνώση που παρέχεται υπάρχει πάντα το όνειρο της προσωπικής ανέλιξης και καταξίωσης, γι’ αυτό και το σύστημα παιδείας βασίζεται από της πρώτες κιόλας τάξεις στον ανταγωνισμό και όχι στο βίωμα κλπ κλπ.
Το συμπέρασμα είναι ότι ένας άνθρωπος που μεγαλώνει στο υπάρχον σύστημα, δεχόμενος την παιδεία του και την προπαγάνδα του, είναι λογικό να πράττει όπως έπραξε ο έλληνας πολίτης κατά τη μεταπολίτευση (παρόμοια έπραττε και πριν το ’67 βέβαια).
Το άρθρο αυτό λέει μεγάλες αλήθειες για το πώς φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση.Μετά από κάθε δύσκολη περίοδο οι άνθρωποι αναζητούν την καλύτερη δυνατή λύση (όπως συνέβη πρόσφατα στην Αίγυπτο).Ωστόσο, όπως αποδεικνύεται, η λύση που δόθηκε δεν ήταν η κατάλληλη για την πλειονότητα του ελληνικού λαού, αλλά για έναν περιορισμένο αριθμό, που εκμεταλλεύτηκε άριστα την απαίτηση του λαού για μια μεγάλη αλλαγή.
ΑπάντησηΔιαγραφή