Lucifer's halo

I saw the future dressed as a stranger


Σ' αγαπώ. Γεύτηκα την Κόλαση.
Σε μισώ. Είδα τον Παράδεισο.
Σε ξέρω. Βρήκα επιτέλους τον εαυτό μου.


Έζησα χίλιους μικρούς θανάτους
   - και κάθε φορά που πέθαινα...
        ...σκεφτόμουν εσένα.

Wise men say, it looks like rain today

 It's time

Ώρα για φωτιά.

Trapped in neverland

Why can't you bring me to find to hear your sound No wayfarer is blind

Darkness above the fields of pleasure
While we enter the twilight zone
The carriage's candles light on lost treasure
Shards of glass and a broken throne

A celestial beam lights upon our salvation
And shows us a way to escape our desolation
Davy Jone's pipe organ plays a cantata
Beasts of the abyss retreat from a crystal serrana

This place of madness is guarded, my Delidah
This piece of paradise is not meant for us
Creatures of the night hunt their Messiah
We 're trapped in neverland, shadows lost into the mass

Saints and demons dance around us a deadly choreography
We silently petrify by Charon's sharp scythe
All my nights are like this, illuminated by chronography
Of broken hopes and requests rejected as blythe

This place of madness is guarded, my Delidah
This piece of paradise is not meant for us
Creatures of the night hunt their Messiah
We 're trapped in neverland, shadows lost into the mass

Into a nightmare we are, my priestess of the dark
Moonlight can't wake us from this beam of woe
The chalice of dreams keeps us alive in this chaotic arc
When I wake up from my vision of you I'll show

Πέμπτο λιοντάρι

Inside my heart is breaking, my make up may be flaking, but my smile still stays on

Στο συντριβάνι των λιονταριών
Ρίχνω ένα κέρμα και κάνω μια ευχή
Καθώς πέφτει στον πυθμένα
Του μυαλού μου τα σοκάκια τραντάζει μια ιαχή

Όπως οι παφλασμοί εξαπλώνονται
Όπως το μωβ χρώμα τους κοιτά
Τα κύματα των σκέψεων
Η αλήθεια έρχεται και τα χτυπά

Μου θύμισαν το πέρσι,
Τόσους αιώνες πριν
Κι οι φλόγες σκληρά με τύλιξαν
Και με πήγαν στην αρχή

Όταν όλα ήταν πιο απλά
Όταν χαρούμενος ήμουν παλιά
Ενώ τώρα, της καταστροφής μου
Αρχιτέκτονας έγινα ξανά

Κι όμως, τώρα σε βλέπω και με βλέπεις
Στη θάλασσα του πόνου χαρούμενο ρίχνω λιθάρι
Και στο συντριβάνι εδώ εύχομαι
Να γίνω -κάποτε- το πέμπτο σου λιοντάρι


Κι αυτή είναι η υπόσχεσή μου σε σένα, Γυναίκα ντυμένη με τη Σελήνη.

Ξεχαρβαλωμένες κιθάρες

 We never cry for love, we 're superheroes

Είμαστε κάτι τερπνοί τερμίτες,
Ήσυχα κατατρώμε φύλλα και ξύλο
   Από τα κρεβάτια των παιδιών

Είμαστε των προβλημάτων λύτες,
Και τα δικά μας όνειρα
   Δεύτερα και κουτοπόνηρα

Είμαστε σκουριασμένες σκαλωσιές,
Τρίζουμε όταν άλλοι ανεβαίνουν
   Και την ηρεμία μας χωλαίνουν

Είμαστε οι ράγες ενός τρένου,
Το Εξπρές του μεσονυχτίου μάς περνά
   Για άλλους χρόνους σεργιανά

Είμαστε δύο κόκκοι άμμος,
Σφηνωμένοι κάτω από το βράχο
   Κι έχουμε τη θάλασσα συμμάχο

Είμαστε ο πολέμιος ο θεός ο Άρης,
Κι η Αθηνά στέκει κυρία
   Όταν ζητάμε μια δεύτερη ευκαιρία

Είμαστε του Χρόνου εργάτες,
Γυρίζοντας του σύμπαντος το μύλο
   Υπό το βλέμμα των
      άγρυπνων -όπως το καταφέραμε τελικά-
         παιδιών. 








Στο σώμα, στην ενθύμιση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
Είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

Σονέτο μάλλον απαισιόδοξο

Δεν είναι ωραίο τελικά.
Ξέρεις, αυτό που κοιτάς την άδεια κόλλα
Και πρέπει να γράψεις κάτι (και ποιος θα μου πει τι πρέπει και τι όχι;).
Και πώς να αποδώσεις σε λέξεις ό,τι αισθάνεσαι;
Κι άντε και το κάνεις, πώς θα δικαιολογηθείς σε αυτούς
Που θα σε κατηγορήσουν;

Δικαιολογία.
Πρέπει πάντα να έχουμε μια δικαιολογία για οτιδήποτε
Και, κυρίως, πρέπει να είναι και πιστευτή.
Γιατί, αν όχι,
Γιατί αν πεις, όχι αυτό που θέλουν να ακούσουν, μα αυτό που πραγματικά είναι αλήθεια,
Έκλεισες εισητήριο για χλευασμό κι αποδοκιμασία

Ε, όχι!
Είμαι ανήσυχος, όχι για να δείξω σκεπτόμενος, αλλά γιατί δεν κοιμάμαι καθόλου τα βράδια

Είμαι σοβαρός, όχι για να το παίζω κάποιος, αλλά γιατί αυτόν τον καιρό όλος ο κόσμος ξεκρεμιέται από τα αστέρια κι η άβυσσος μας πλακώνει

Κι ήπια, όχι για πόζα, αλλά γιατί μου έλειψες πολύ και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σε χαιρετάω σαν απλός γνωστός και να ρίχνω κλεφτές ματιές όταν δεν κοιτάς, όταν χαμογελάς, όταν ακτινοβολεί το σεληνοκέντητό σου φόρεμα. Κι είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δε θα ξανάπινα μπροστά σου...

Κι αν κούρασα, στρέψε αλλού τα μάτια. Συγγνώμη

Battle on a Mountain Peak

This storm that's broken me, my only friend, the end. 


3 Χρόνια πέρασαν...

                           

                                 Μου λείπεις, φίλε.

Πολέμα τους δράκους σου εκεί ψηλά τώρα πια, γιατί δε μπορώ να τους πολεμώ μόνος.