Περί αγάπης κι έρωτος...

Τώρα πρόσφατα έτυχε και ένιωσα μια μεγάλη απώλεια στη ζωή μου: Ένας από τους πιο καλούς μου φίλους απεβίωσε, και μάλιστα από το δικό του χέρι. Όλα οφείλονται στον δεσμό του, ο οποίος ήταν άπιστος και σκληρός. Δεν ήταν τρόμος, ζήλια ή απελπισία η κινητήρια δύναμη της πράξης του, αλλά ο τρελός έρωτάς του προς μια κοπέλα που δεν τον άξιζε... Έναν έρωτα, ο οποίος άγγιζε τα όρια της αγάπης...

Καλό είναι να μην συγχέονται οι έννοιες έρωτας και αγάπη. Ο έρωτας είναι ό,τι φέρνει εσένα μέσα στον άλλο και τη ζωή του. Πότε, όμως, είσαι πράγματι ερωτευμένος; Όταν είσαι μαζί της, όταν την σκέφτεσαι, όταν μιλάτε; Φτάνει αυτό; Όχι. Είναι όταν χαίρεσαι με τη χαρά της, κλαις με τη λύπη της, όταν αναπνέεις στη σκιά της... Δεν βάζεις την ευτυχία της πάνω από τη δική σου, γιατί, πολύ απλά, η ευτυχία της ΕΙΝΑΙ η δική σου. Είναι ο Εγκέλαδος των συναισθημάτων, καθώς, εκεί που τα υπόλοιπα έρχονται και φεύγουν εκεί που τα περιμένεις, ο έρωτας είναι κάτι το απρόσμενο, το αναπάντεχο, που θα σε φοβίσει και θα σε κάνει να αναρωτηθείς. Είναι ένα συναίσθημα, το οποίο, είτε σε απογειώνει στον ψηλότερο ουρανό, είτε σε ρίχνει στα σκοτεινότερα και πιο ζοφερά κελιά των Ταρτάρων της ψυχής σου. Και, κάπου εδώ μπαίνει η αγάπη.

Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα πολύ δύσκολο να εξηγηθεί με λόγια, και ίσως κανείς ποτέ να μην μπορέσει να το κάνει. Η αγάπη βιώνεται με πράξεις, με συναισθήματα... με τη ζωή τη δική σου και του άλλου ενωμένες ως μία. Οι άνθρωποι κάνουν πολλές φορές το μέγιστο σφάλμα και παίρνουν την έννοια της αγάπης χαλαρά. Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Όχι μόνο η ερωτική αγάπη, αλλά και η φιλική, η οικογενειακή, η αγάπη προς όλο τον κόσμο. Είναι το λίκνο που συνδέει εσένα με την απόλυτη ευτυχία. Και καλό θα ήταν να πάρουμε την αγάπη όχι ως κάτι ασήμαντο, καθώς φοβόμαστε να αγαπήσουμε... αλλά ως τον πραγματικό λόγο που είμαστε ζωντανοί, την αληθινή αιτία της ευτυχίας του ανθρώπου, της κοινωνίας γενικότερα... τον αληθινό σκοπό της κάθε ζωής. Δεν είστε δύο αγαπημένοι, αλλά ένας, καθώς η ζωή σου είναι η δική του.

Με άλλα λόγια, ο έρωτας είναι κάτι σαν τον μεσάζοντα μεταξύ εσένα και του ψυχικού οργασμού, τον οποίο κορυφώνει η αγάπη. Γεννηθήκαμε για να δίνουμε αγάπη, και δεχόμαστε λίγη ως επιβράβευση... Όπως είχε πει και κάποιος σοφός, "η αγάπη είναι η δύναμη που κινεί ανιδιοτελώς το εγώ προς το εσύ." Πράγματι, σοφός.

Και κάπου εδώ μου έρχονται στο μυαλό οι στίχοι ενός ποιήματος... που είχα διαβάσει πριν από πολύ καιρό:

Don't ever fear because my love will forever send

And I will be by your side when my life comes to its end...