Η μάγισσα του μυαλού...

Απογευμα στην παραλια
Παραξενο συναισθημα
Οχι ασχημο, θλιβερο η επονειδιστο
Απλα, ενα κομματι ουρανου
Σχηματιζει το χαμογελο σου...
Σιγουρα ειναι η θυμηση σου;
Η μηπως μου κανεις παιχνιδια απο ψηλα...;

Ειναι οντως περιεργο
Ποσο πολυ μου λειπεις
Και εξωπραγματικο το οτι σε εχασα απο κοντα μου
Λειπεις απο την αγκαλια μου
Και ο κοσμος μου εγινε πιο σοβαρος, πιο λυπηρος...
Πιο σκοτεινος...

Για παντα θα καταρραστω
Γιατι βλεπω γυρω μου την κολαση
Καταστροφη και λυπη
Και το μονο που σκεφτομαι
Εισαι εσυ...

Εσυ...
Η μαγισσα του χρονου
Η αυτοκρατειρα του πονου
Που μ' ενα βλεμμα σου
Καταστρεφονται ζωες...

Οχι!
Πρεπει να αντισταθω
Στην παιχνιδιαρικη σου γοητεια
Για να' χει ο κοσμος
Μια ελπιδα Να μεινει ζωντανος...