Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

The City of Fallen Angels

We are connected, our thoughts are recurring visions of two lives that we don't remember. Memories that don't exist, and people who keep fighting for the Lost Paradise. We are torn apart by our dreams, dreams of a lost world, The City of Fallen Angels.

Don't you feel it sometimes?
The Fall.
Don't you feel the golden gates
Shut in front of you,
The clouds of the sky
Shattering below,
Leading  to the hands
Of Mother Earth?

O, mother, pity me now
How disappointed have you become
Because of me.
Because of my sin
And the nemesis I brought to thee.

Bewitched we are, my brave young lad,
Fallen from grace, for our crimes to atone
The Divinity of us is set to dawn alone,
For the Lady Evil Entity forgot how she shone
Once...

And now we shall reign in our Hell
'Till the end of the Earth.
Far from Grace, we stand alone
For Heaven carries Evil, and resembles
The Devil's throne

Don't you feel it sometimes?
Happening again, I mean

Ίσως, όμως, όλοι μας είμαστε το ίδιο
Ίσως όλοι να έχουμε πέσει θεϊκά
Οι έκπτωτοι άγγελοι του κόσμου
Την Κόλασή τους να κοσμούν

Το καλό κρύβει κακό, και το Έρεβος μία πάλλευκη αχτίδα

2 σχόλια:

  1. εξαιρετικά κομμάτια!

    είμαστε άγγελοι που ζουν σε κόλαση
    και υπηρετούν γι'αυτήν;
    δεν ξέρω τι είμαστε,πλέον.
    όπου κι αν κοιτάξω γύρω,άβυσσος.


    πολύ ωραίο και το δικό σου μέρος! =)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε ;)
      Απλά, μερικές φορές αναρωτιέμαι αν υπηρετούμε πράγματι έναν ακέφαλο, ψυχρό κι αντικειμενικό σκοπό, ή αν εμείς στοχεύουμε κάπου ανάμεσα στ' αστέρια, για έναν Παράδεισο που θα κατορθώσουμε ν' αποκτήσουμε κάποτε. We make our Heaven, we make our Hell.

      Διαγραφή