During the moonspell, a Forbidden City ascends
18,1,3,1,16,24
Και μια απόστροφος.
Κι αυτή την απόστροφο μένει να διανύσω.
Γλυκιά μου Δαλιδά, αυτή τη λέξη καιγόμουν να πω,
Και συνάμα με νύχια κρατιόμουν και δόντια.
Το ήξερα ότι θα σε κατέστρεφε
Στο μακραίωνό σου παρόν
Δεν ξέρω αν ήθελες να τ' ακούσεις,
Ξέρω όμως ότι το εννοούσα.
Γλυκιά μου Δαλιδά, χάρηκα που είδαμε μαζί
Τη Σονάτα του Σεληνόφωτος
Ηδεία η σκέψη σου, και
Η χρυσοκέντητή σου ματιά τερπνή
Που πανοπλίες διαπερνά, που τη σάρκα καίγει.
Τερπνή η χρυσοκέντητη ματιά σου.
Γλυκιά μου Δαλιδά, υπάρχουν τόσα που δεν ξέρεις
Και δεν ξέρω αν θέλεις να μάθεις
Χαίρομαι που αγνοείς την Κόλαση
Στον Παράδεισο πιασμένη
Φύλακα να έχεις στο πλευρό σου,
Σε λευκές παραλίες μαζί να σεργιανατε.
Μην ανησυχείς για μένα, γλυκιά μου Δαλιδά
Θα βρούμε μία λύση
Με το κόκκινο μισοφέγγαρο πάνω στο μαύρο ουρανό
Στο διάστημα ταξιδεύω, του χωροχρόνου δραπέτης.
Θα ξαναβρεθούμε κάποτε, όταν τρεμοπαίζουν τ' αστέρια
Κι όταν το πρόσωπό σου το τέλειο σχηματιστεί στον ορίζοντά μου.
18,1,3,1,16,24, γλυκιά μου Δαλιδά
Κι από την απόστροφο σου γράφω,
Τώρα που ο ουρανός χαράζει.
Αλέξανδρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου