Book of memories

Yesterday
Just another day
Like all the minutes in the world
We lived together or in the future lay

Just another night
Another dear fight
To see your sweet face
And walk your loving pace through the candlelight

Yesterdays, thoughts of old
Forgotten visions or foretold
Time future will embrace

Before, now and after will
Be chained with laughter
Underneath clear skies loving takes place

In every page we set on stage
When we were young and made all discoveries
And all the tears that stay are the price that we must pay
To keep intact the book of memories

Αντιποιητικοί καιροί

 Πάλι τον ήχο σου θα ψάξω


Γιατί δεν έχει πάψει  να σημαίνει ό.τι σημαίνει αυτό για μένα. Εσύ για μένα.
Γιατί οι λύκοι δε κόπασαν και δε θα κοπάσουν ποτέ. Εσύ μόνο μπορείς.
Γιατί πεθαίνω μόνος μου.
Γιατί ζω για κάθε στιγμή σου.
Γιατί μόνο εσένα θέλω να βλέπω όταν κατεβαίνω, βράδυ και πρωί.
Μόνο εσένα. Μα δεν είσαι δική μου να σου τα λέω από κοντά.
Έχω μάθει να κυνηγώ ό,τι θέλω κι ό,τι χρειάζομαι.
Πώς να κυνηγήσω μια στιγμή σου να την αφιερώσεις δίπλα μου;
Δε θέλω τίποτα παραπάνω - μία στιγμή δίπλα σου.
Να πούμε τα ασήμαντα κατά τ' άλλα ζητήματα της ζωής
Ενώ χάνομαι στη φλόγα των ματιών σου.

Κι όντως το τι γράφω τώρα δε συγκρίνεται με παλιότερα.
Μα ποίηση πηγάζει από την καρδιά. Ποια μεγαλύτερη τράπεζα ιδεών;
Ειδικά όταν μιλώ για σένα και για μένα. Κι ας είναι νωρίς ακόμη μέσα στον κόσμο αυτόν.

Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο καιρός.

Close your eyes and fly
   Jeff Buckley

Utopia

Why does it rain down on Utopia?


Άσε με να τη δω!
Άσε με να τη δω!
ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΤΗ ΔΩ!

Σε παρακαλώ... άσε με να τη δω απόψε. Στα γόνατά σου πέφτω.


Δως μου τα δυο σου χέρια και τον κόσμο αν μ' αγαπάς...

Controlling crowds

You make me feel stronger 

Είναι παράξενο πόσο εύκολα
Αφήνουμε τους άλλους να ασκούν επιρροή
Όταν θέλουμε κάτι τόσο πολύ να κάνουμε

Ήθελα να σε δω σήμερα. Τόσο πολύ.

Πες το βραδινό ντελίριο... Καληνύχτα, ελπίζω να τα πούμε απόψε
Κάπου ανάμεσα σε κολόνες καθώς τρέχουμε να μη μας πιάσει η βροχή.

The crow

Θα είσαι πάντα αυτό το τίποτα όταν με ρωτούν οι άλλοι τι έχω.

Και πάλι η βροχή μας πλακώνει.
Εμένα εδώ, εσένα εκεί
Κι η απόσταση δεν είναι
Κάτι απτό
Δεν είναι τα χιλιόμετρα που μας χωρίζουν
Δεν είναι οι εμπειρίες που ζούμε οι διαφορετικές
Δεν είναι οι μέρες που ξυπνάμε σε άλλα μέρη, διαφορετικά
Είναι ότι δεν ξέρω πώς είσαι. Αυτό με σκοτώνει.

Κρύα η βροχή, πλημμύρα στους δρόμους.
Το παράθυρο ανοιχτό, το κρεββάτι στρωμένο
Και στη γωνία εγώ καίγομαι
Και να ζητώ από το νερό που μπαίνει
Να γεμίσει το σπίτι και να πνιγώ.
Κάνε με να πνιγώ, κάνε με να πνιγώ!

Σε σένα το λέω,
Σε σένα που είσαι αλλού
Σε σένα που αναπνέεις αέρα ελαφρύ (γιατί εδώ είναι τόσο αποπνικτικός)
Σε σένα που ξυπνάς σε μια άλλην αγκαλιά
Που φιλάς άλλα χείλη
Που κοιτάς άλλα μάτια
Που κοιμάσαι μαζί του το βράδυ
Πάρε βαθιά ανάσα κι έλα
Υπόγεια να τρυπώσουμε
Να μη μας δει κανείς
Και μόνοι μας, έτσι απλά
Να χορέψουμε ένα ταγκό στην άμμο
Σε μια παραλία της Αργεντινής

Σε σένα, σε σένα αφιερώνω το ποίημα
Στο πιο βαθύ της ψυχής μου σοκάκι
Στην πιο ψηλή κορυφή του Ολύμπου
Στο πιο παλιό μου ποίημα
Μα τα ποιήματα δεν παλιώνουν, κι έτσι πάλι σε σένα γυρνούν

It can't rain all the time
Φυσικά

Patience is passion tamed

Ιερός Λόχος

Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι και το κελί μας κόκκινο ουρανό


Γυμνωμένα σώμα
Ξάπλωσαν στον άγιο Βράχο
Ατιμασμένοι ήρωες
Μιας αθάνατης εποχής

Πολλές ζωές χαμένες
Τις πήρε ο άνεμος σα φύλλα πεσμένα
Λαβωμένοι οι σύντροφοι, χέρι χέρι
Μαζί στη ζωή, μαζί και στο θάνατο

Σε μία εποχή που το ιδανικό
Κοστίζει ζωές
Σε μία εποχή που η συνείδηση
Πληρώνεται με ματωμένα δάκρυα
Σε μια εποχή που σου απαγορεύει
Να σηκώσεις τον άλλο να παλέψετε μαζί
Μέσα από τα άδεια χέρια μας
Θα φτιάξουμε τον κόσμο

Βράδυ στον Άγιο Βράχο
Κάτω από τον έναστρο ουρανό
Τα καθαγιασμένα σώματα
Η Αθηνά αγκαλιάζει

Είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί
Είμαστε εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε
Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο
Τάσος Λειβαδίτης 

Tonight I have no words for you

And the wonder of it all...

Χμ... τελικά ο κόσμος είναι γεμάτος εκπλήξεις: έχει ό,τι χρειάζεσαι μέσα του.

Κυρίως, εμείς οι δύο κοιτάμε τον ίδιο ουρανό όταν στρέφουμε τα μάτια ψηλά τη νύχτα. Δεν έχει σημασία αν υπάρχουν σύννεφα, αν είναι καθαρός ή αν βρέχει. Κρίμα που δεν θα καταλάβεις...
Συγχώρα με που δεν παίρνω τηλέφωνο. Υποχρεώσεις, βλέπεις.

Κι είναι ακόμη νωρίς μες στον κόσμο αυτό αγάπη μου να μιλώ για σένα και για μένα.

...Is that you just don't realise how much I love you.

Depths of Romancedom

Everybody's got their dues in life to pay

Κι εγώ ακόμα πληρώνω τα δικά μου, και αιώνων ακόμα απ' ό,τι φαίνεται. Σα να ήταν κρυμμένα στο χρόνο και να έψαχναν εμένα.

Το να κοιμάσαι 3 ώρες τη μέρα έχει και τα καλά του - πού να δεις την ανατολή από εδώ...

Tea for one

They choose the path that noone goes

They ask no quarter
The dogs of hell are howling more!

Είναι ωραίος αυτός ο τόπος.
Τα πουλιά πετάνε, μηνύματα από τα πέρα μεταφέρουν.
Το νερό κυλάει ξανά στο ποτάμι - τ' ακούς να περνάει;
Αναβλύζει η διάθεση για δημιουργία,
Εικαστικά, έρωτα, επανάσταση
Πόσο ωραία η εποχή αυτή.
Κυρίως γιατί είναι εποχή για αγκαλιές.
Να στολίζεις το σπίτι με τους φίλους σου
(Αν και μου τη δίνουν όσοι βιάζονται)
Με φώτα, κορδέλες και δαχτυλίδια.


Είναι κι άγριος, διττά ερμηνευόμενος αυτός ο τόπος.
Και τα πουλιά πεθαίνουν, και τα μηνύματα χάνονται.
Και το νερό κυλά, μα τα ποτάμια είναι οι δρόμοι,
   και καθρεφτίζουν τα μάτια
      των Παιδιών του δρόμου καθώς κοιτάνε παραπονεμένα
         έναν ουρανό που δεν τους φέρθηκε καλά
Και πού είναι η διάθεση
Όταν στερείσαι το φως;

Ένα σπίτι κρύο κι άδειο
Τα λαμπάκια κάηκαν
Οι κορδέλες κόπηκαν
Τα δαχτυλίδια έσπασαν

Και στο τραπέζι σερβίρεται τσάι για ένα

Αποπειράσαι ποίηση
Σε καιρούς αντιποιητικούς
Σ' έναν κόσμο της αιτίας
Αναίτια πάντα αγαπάς
Κι ίσως τότε -και δε νομίζω να κάνω λάθος-
Να δούμε ένα χελιδόνι να φέρει την ελπίδα
Μέσα στα μάτια των τρελών.

Honey Bee

Come buzzing me, I ain't seen you for so long...


Did I scream your name
A silence so loud just fell on us
A myriad of fallen drops
God's tears drown our lust

Alone I walk this street
A road that leads to no end
But don't worry, I'll be free
No more lies, no reason to pretend

It's time for fire, my darling
It's high time we made this world right
A new day will dawn for those who stand long
For what you love you have to fight

And I see you yet again
When I close my eyes
Just a little piece of heaven
Falls from the raining darkened skies

Don't walk away
When the world is burning...


Όλα αρχίζουν από στίχους για τραγούδια και καταλήγουν να σε φωνάζω στις 4 το πρωί. 3η μέρα αϋπνίας και συνεχίζουμε...


Δεν έχει σχολή ο Λιναρντό
Κι ούτε έχει πάει σ' εσπερινό
Μα ο ζητιάνος που θα 'ρθεί
Θα βρει φωτιά να ζεσταθεί
Ποιος είδε τάχα το Θεό
Μπορεί και να 'ναι ο Λιναρντό

Πλατεία Ηρώων

Love is not a victory march...

Μια μέρα πριν, τέτοια ώρα ξημερώματα
Πλατεία Ηρώων ήμουν κουρνιασμένος και μόνος,
Κι ήμουν σίγουρος για ποιο λόγο ήμουν εκεί.
Για επανάσταση, και γιατί έχω δώσει τα υπολείμματα του είναι μου εκεί.

Και λίγες ώρες μετά
Ο Αυγερινός με βρήκε  (τα λέμε σύντομα, αδερφέ!)
Κι αμφιβολίες ξαναμπήκαν στο μυαλό
Και τη χαρά μολύνουν

Ίσως παλεύω για κάτι που είναι τόσο ψυχοφθόρο;
Ίσως να έχει δίκιο;
Κι αν το τελειώσεις όταν βρεις κάτι καλύτερο; Αν φτάσουμε να υπάρχει κάτι να τελειώσεις φυσικά.
Και σ' αγαπάω τόσο που απλά σε θέλω χαρούμενη;

Κι εμένα μου έχει τριβελίσει το μυαλό αυτό
Όταν σου λέω ότι τρελαίνομαι, το εννοώ
Τρελαίνομαι από δεύτερες σκέψεις
Ότι αφήνω το μυαλό μερικές φορές να κυριαρχήσει αντί της καρδιάς

Μα εγώ σ' αγαπάω! Πάρα πολύ! Όσο κανέναν άλλο! Σ' αγαπάω!
Κι ας ακούγεται παιδιάστικο. Κι ας φαίνεται κουραστικό, επαναλαμβανόμενο. Παιδάκι του δημοτικού Θα γράψει καλύτερα από μένα, για μία αγάπη τόσο αθώα και μοναδική.

Εύχομαι να ήμουν στην Πλατεία Ηρώων ξανά.
Ξημερώματα στην πολύβουη Αχανή Πόλη.
Τουλάχιστον ήξερα ότι είχα μια επανάσταση στο μυαλό μου
Κι εσένα στην καρδιά μου. Εσένα μόνο. Στο ορκίζομαι, αγάπη μου.
Και τώρα μου μένουν δάκρυα να σε κλαίω στον Παράδεισο
Κάτω από ένα αλληλούια που ίσως αργεί να έρθει.

We accept the love we think we deserve.

Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει ακούς;
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς;
Οδυσσέας Ελύτης