Πλατεία Ηρώων

Love is not a victory march...

Μια μέρα πριν, τέτοια ώρα ξημερώματα
Πλατεία Ηρώων ήμουν κουρνιασμένος και μόνος,
Κι ήμουν σίγουρος για ποιο λόγο ήμουν εκεί.
Για επανάσταση, και γιατί έχω δώσει τα υπολείμματα του είναι μου εκεί.

Και λίγες ώρες μετά
Ο Αυγερινός με βρήκε  (τα λέμε σύντομα, αδερφέ!)
Κι αμφιβολίες ξαναμπήκαν στο μυαλό
Και τη χαρά μολύνουν

Ίσως παλεύω για κάτι που είναι τόσο ψυχοφθόρο;
Ίσως να έχει δίκιο;
Κι αν το τελειώσεις όταν βρεις κάτι καλύτερο; Αν φτάσουμε να υπάρχει κάτι να τελειώσεις φυσικά.
Και σ' αγαπάω τόσο που απλά σε θέλω χαρούμενη;

Κι εμένα μου έχει τριβελίσει το μυαλό αυτό
Όταν σου λέω ότι τρελαίνομαι, το εννοώ
Τρελαίνομαι από δεύτερες σκέψεις
Ότι αφήνω το μυαλό μερικές φορές να κυριαρχήσει αντί της καρδιάς

Μα εγώ σ' αγαπάω! Πάρα πολύ! Όσο κανέναν άλλο! Σ' αγαπάω!
Κι ας ακούγεται παιδιάστικο. Κι ας φαίνεται κουραστικό, επαναλαμβανόμενο. Παιδάκι του δημοτικού Θα γράψει καλύτερα από μένα, για μία αγάπη τόσο αθώα και μοναδική.

Εύχομαι να ήμουν στην Πλατεία Ηρώων ξανά.
Ξημερώματα στην πολύβουη Αχανή Πόλη.
Τουλάχιστον ήξερα ότι είχα μια επανάσταση στο μυαλό μου
Κι εσένα στην καρδιά μου. Εσένα μόνο. Στο ορκίζομαι, αγάπη μου.
Και τώρα μου μένουν δάκρυα να σε κλαίω στον Παράδεισο
Κάτω από ένα αλληλούια που ίσως αργεί να έρθει.

We accept the love we think we deserve.

Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει ακούς;
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς;
Οδυσσέας Ελύτης