And as we wind on down the road, our shadows taller than our soul

Άυριο βράδυ θα 'μαι εκεί

Κι ίσως μια μέρα σταματήσει το κενό στην καρδιά μου να με καίει ζωντανό
Κι ίσως κάποτε ο καιρός συγκατατεθεί, όπως λέει κι ο Ελύτης
Κι ίσως ο ουρανός πάρει το μωβ του χρώμα του ηλιοβασιλέματος,
Κι αυτό το ηλιοβασίλεμα το δούμε μαζί
Κι  ίσως σταματήσω να λιώνω κάθε φορά που σε βλέπω
Κι ίσως σταματήσω να πνίγομαι από τις σκέψεις που κάνω για σένα
Κι οι σκέψεις είναι οι ζοφερές σκιές των συναισθημάτων μας, άλλωστε
Κι ίσως σταματήσω να σε αναζητώ δίπλα μου στο άδειο κρεβάτι
Γιατί θα κοιμόμαστε αγκαλιά
Κι ίσως μπορέσω να γίνω άνεμος να σου ανακατεύω τα μαλλιά
Μια όμορφη ζέστη του Αυγούστου
Κι ίσως περάσουμε ένα απόγευμα να συζητάμε περί θεάτρου
Μουσικής
Κι έρωτα
Κι ίσως ο ένας έχει τον άλλο κι είμαστε μαζί
Αλλά δεν  το έχουμε καταλάβει ακόμη
Μέχρι τότε… σ’ αγαπάω
Μια μέρα με τη Σελήνη να ντυθείς
Και να χαμογελάς γιατί σου πηγαίνει
Και να περπατάς περήφανη γιατί σου αρμόζει
Σ’ αγαπάω, να το ξέρεις

Προσκυνητής του σεληνόφωτος

Κι ίσως τα δάκρυα μας πηγαίνουν πιο μακρυά απ' τα όνειρα...
Τ. Λειβαδίτης