Keys of a broken piano

Taste me, drink my soul

Ρε, καταλαβαίνετε ότι έχω κι εγώ όνειρα;

Καταλαβαίνετε ότι κι εγώ έχω ανάγκη από να τα εκπληρώσω;

Αν πιστεύετε ότι οι αντοχές μου δεν εξαντλούνται, πλανάστε πλάνην οικτρά

Έχω κι εγώ όνειρα, κυρίες και κύριοι. Κι όσο πιο νωρίς το καταλάβετε, τόσο το καλύτερο για εσάς

Όσο με κρατάτε πίσω, τόσο πιο πολύ θα σας κάψει η έκρηξη

Άντε τώρα μη σας πάρει

Ειρωνικό, να λες ό,τι νιώθεις και πολλά να απευθύνονται σε σένα τον ίδιο

Βουνά και θάλασσες

Τα βουνά περνάω και τις θάλασσες περνώ

Κάποιος είπε
Πως η μπαλάντες έχουν λυπητερούς στίχους
Κι αν η συγχορδία ήταν άλλη
Θα έπιανε λύπη πιο μεγάλη

Κάποιος είπε
Πως τα καλώδια πάνω από τα κεφάλια μας
Είναι για να κρατάνε τα πουλιά
Σαν ευχές που μένουν πριν φύγουν μακριά

Κάποιος είπε
Πως ο χρόνος είναι ο σατράπης της μοίρας
Κι αν ήμασταν ζωγραφιές
Θα μας ξέφευγαν κάποιες πινελιές

Κάποιος είπε
Πως η λύπη είναι το μεγαλύτερο συναίσθημα
Γιατί μας δείχνει της ψυχής τη γύμνια
Και μιαν όμορφη ασχήμια

Κάποιος που έλεγε αυτά
Σκέφτεται τους απαθείς ανθρώπους
Που ξεφεύγουν απ' τον πόνο
Και τους ίδιους έχουν μόνο

Κάποιος άσημος συγγραφέας
Ζει μέσα μας αγνός
Κι η ιδέα για την αγάπη
Νικά κάθε άχρωμο σατράπη

Πράξη Α, σκηνή 5

Αν ο ένας χρωστάει στον άλλο συγγνώμη, τότε αυτός είμαι εγώ και μόνο εγώ.

Συγγνώμη που δε σου έδειξα πόσο πολύ σ' αγαπάω όταν ήταν η ώρα.
Και μη νομίζεις παρά αυτό:

Σ' αγάπησα ως της ψυχής μου την άβυσσο και ως του μυαλού μου την πιο μικρή χαραμάδα.

Και σ' αγαπάω ακόμα. Τόσο πολύ.

I feel your venom in my veins
And I can't escape these chains


Δίνω τα πάντα, τινάζω τα πάντα στον αέρα.
Πηγαίνω από μέρος σε μέρος και φωνάζω.
Σ' αγαπάω

Και ξέρεις ότι είναι αλήθεια



- Δεν έχουν χείλια κι οι άγιοι και οι προσκυνητές;
- Έχουν, προσκυνητή μου, για τες προσευχές
- Αγία μου, άσε τα χείλη να σε προσκυνήσουν, να μην απελπιστούν και κακοθανατίσουν
- Οι άγιοι δε σαλεύουν, ναι ή όχι δε λένε
- Ε, μη σαλέψεις, οι πιστοί να πάρουν ό,τι θένε

Όταν παίρνω τους δρόμους, μόνο πού πάω δεν κοιτώ

I ain't got time for the games
'Cause I need you

Είπε:

ψηφίζω το γαλάζιο.

Εγώ το κόκκινο.

Κ' εγώ.

Το σώμα σου ωραίο.

Το σώμα σου απέραντο

Χάθηκα στο απέραντο.

Διαστολή της νύχτας.

Διαστολή του σώματος.

Συστολή της ψυχής.

Όσο απομακρύνεσαι

σε πλησιάζω.

Ένα άστρο

έκαψε το σπίτι μου.

Οι νύχτες με στενεύουν

στην απουσία σου.

Σε αναπνέω.

Η γλώσσα μου στο στόμα σου,

η γλώσσα σου στο στόμα μου -

σκοτεινό δάσος....

οι ξυλοκόποι χάθηκαν

και τα πουλιά.

Όπου βρίσκεσαι

υπάρχω.

Τα χείλη μου

περιτρέχουν τ' αυτί σου.

Τόσο μικρό και τρυφερό

πώς χωράει

όλη τη μουσική;

Ηδονή -

πέρα απ' τη γέννηση,

πέρα απ΄το θάνατο...

τελικό κ' αιώνιο

παρόν.

Αγγίζω τα δάχτυλα

των ποδιών σου.

Τι αναρίθμητος ο κόσμος.

Κάτω απ΄όλες τις λέξεις

δύο σώματα ενώνονται

και χωρίζουν.

Μέσα σε λίγες νύχτες

πώς πλάθεται και καταρρέει

όλος ο κόσμος.

Η γλώσσα εγγίζει

βαθύτερα απ' τα δάχτυλα.

Ενώνεται.

Τώρα

με τη δική σου αναπνοή

ρυθμίζεται το βήμα μου

κι ο σφυγμός μου.

Δυό μήνες που δε σμίξαμε.

Ένας αιώνας

κ' εννιά δευτερόλεπτα.

Τι να τα κάνω τ' άστρα

αφού λείπεις;

Με το κόκκινο του αίματος

είμαι.

Είμαι για σένα.

Κι οι 19 ξημερώνουν σε 6 ώρες.
Οι 19 του μήνα.
Το μεγαλύτερο λάθος.
Μου κόστισε εσένα  

When doors remain closed

There's perfect harmony in the rising and the falling of the sea


Υπάρχει μια αρμονία
Στην παλίρροια της θάλασσας
Είναι ακριβής η ώρα
Κάθε τρικυμίας και κάθε ηρεμίας

Σε κάθε ταξίδι που κάνουμε
Και σε κάθε άτομα που συναντάμε
Θα υπάρχει το δούναι και λαβείν
Εμπειριών, συναισθημάτων, ιδεών

Και μια από αυτές είναι η αγάπη κι ο έρωτας
Ειλικρινά, είναι η πιο δύσκολη
Να την περιγράψεις
ι αδυνατείς να την κατανοήσεις
Ιδέα

Αν δοκιμάσουμε να την εξηγήσουμε
Το μόνο που θα κάνουμε
Είναι να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε
Στις χούφτες μας
Λίγο νερό της θάλασσας

Τόσο άπιαστη ιδέα ο έρωτα
Και τόσο μεγάλη η αγάπη
Πιο μεγάλη από τη ζωή
Γιατί δε μιλάμε για μια ψυχή
Αλλά για δύο

Κι είναι αδύνατο
Να προσπαθήσουμε να την εντάξουμε
Στη λογική μας

Κι ανόητο να διαταράσσουμε
Τη θάλασσα
Με άσκοπες αναταραχές
Η θάλασσα είναι η ζωή μας
Η δική μου κι η δική σου
Με ζωοδόχο νερό
Και αλάτι που καίει το είναι μας

Μα έρωτας κι αγάπη
Από όσο ξέρω
Είναι να θέλεις τον άλλο
Χαρούμενο

Κι εγώ αυτό θέλω τόσο πολύ
Όταν το "εμείς" γίνεται "εγώ"
Η μουσική σταματά να έχει σημασία
Κι όταν γίνεται "εσύ"
Η αρμονία μας καλεί
Να πληρώσουμε το χρέος μας
Προς αυτή

ΥΓ Άκου το τραγούδι γιατί είναι τόσο ωραίο


They say you're beautiful
And they'll always let you in
But doors are never open
To the child without a trace of sin


Αν δεις ποτέ στον ουρανό
Τα μάτια του θεού κλειστά
Είναι γιατί προσεύχεται σε σένα

Όποιος αγαπάει χρωστάει
- Ευρυπίδης

Μετά από 3 χρόνια

Γιατί η αξία που μέσα τους φωλιάζει πιο βαθιά είναι η ελευθερη ζωή που ήθελες να ζούσες

Χρόνια πολλά, φίλε μου. Να είσαι καλά εκεί. Αναπαύου εν ειρήνη.

Σκάλα προς τον ουρανό

Έχει σκεφτεί ποτέ κάποιος να αναλύσει τους στίχους του Stairway to heaven;
Μιλάει για το δρόμο προς τον ουρανό, προς την ευτυχία.

Κι όπως προχωράμε με τη ζωή μας
Με τα προβλήματα να είναι πιο μεγάλα από τη χαρά μας
Βρίσκουμε ξανά το ξεχωριστό για μας άτομο
Που ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους και προσπαθεί να μας δείξει
Το διαφορετικό που άλλοι λένε ψέμα
Και αν προσπαθήσεις αρκετά
Θα το καταλάβεις κι εσύ
Όταν είμαστε δυο υπάρξεις και ταυτόχρονα ένα

Είναι τραγούδι ελπίδας τελικά.

Τοίχος των ονείρων

In the garden of good and evil

Μία ιστορία που μου έλεγε ο παππούς μου

Πετώντας ελεύθεροι

Μέρα ή νύχτα

Κάπου ανάμεσα

Στον έκτο αιθέρα και τον έβδομο ουρανό

Υπάρχει ένας τοίχος

Τον έκτισαν οι άνθρωποι

Με τα όνειρά τους
Και τις ευχές που όλοι απονέμουν στ' αστέρια

Αυτός ο τοίχος είναι ψηλός

Και κατασκευασμένος από μια ουσία θεία

Δε μπορεί, μήτε θεός, μήτε θνητός

Τον τοίχο αυτό να ρίξει

Κι όμως, ένα ρήγμα στη μέση

Απειλεί με φοβέρες τους θεούς

Τα όνειρα να μην εκπληρώσει

Κι οι ζωές τόσων να μείνουν φτωχές από ελπίδα

Το ζήτημα είναι αν θα προλάβουμε

Μικρούλη μου Α.

Όνειρα που είχαμε -κι έχουμε ακόμα ίσως

Να αποκαταστήσουμε κι ο τοίχος να ξαναφτιαχτεί

Να αναπαύεσαι καλά παππού.

12/3/1917-4/2/1999

Να ήξερες πόσο δύσκολο είναι να πάρω τηλέφωνο να δω τι σκέφτεσαι...