Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

When doors remain closed

There's perfect harmony in the rising and the falling of the sea


Υπάρχει μια αρμονία
Στην παλίρροια της θάλασσας
Είναι ακριβής η ώρα
Κάθε τρικυμίας και κάθε ηρεμίας

Σε κάθε ταξίδι που κάνουμε
Και σε κάθε άτομα που συναντάμε

Θα υπάρχει το δούναι και λαβείν
Εμπειριών, συναισθημάτων, ιδεών

Και μια από αυτές είναι η αγάπη κι ο έρωτας

Ειλικρινά, είναι η πιο δύσκολη
Να την περιγράψεις
ι αδυνατείς να την κατανοήσεις
Ιδέα

Αν δοκιμάσουμε να την εξηγήσουμε

Το μόνο που θα κάνουμε
Είναι να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε

Στις χούφτες μας
Λίγο νερό της θάλασσας

Τόσο άπιαστη ιδέα ο έρωτα

Και τόσο μεγάλη η αγάπη
Πιο μεγάλη από τη ζωή
Γιατί δε μιλάμε για μια ψυχή
Αλλά για δύο

Κι είναι αδύνατο
Να προσπαθήσουμε να την εντάξουμε
Στη λογική μας

Κι ανόητο να διαταράσσουμε
Τη θάλασσα
Με άσκοπες αναταραχές
Η θάλασσα είναι η ζωή μας
Η δική μου κι η δική σου
Με ζωοδόχο νερό
Και αλάτι που καίει το είναι μας



Μα έρωτας κι αγάπη
Από όσο ξέρω
Είναι να θέλεις τον άλλο
Χαρούμενο

Κι εγώ αυτό θέλω τόσο πολύ

Όταν το "εμείς" γίνεται "εγώ"
Η μουσική σταματά να έχει σημασία

Κι όταν γίνεται "εσύ"
Η αρμονία μας καλεί

Να πληρώσουμε το χρέος μας
Προς αυτή

ΥΓ Άκου το τραγούδι γιατί είναι τόσο ωραίο


They say you're beautiful
And they'll always let you in
But doors are never open
To the child without a trace of sin


Αν δεις ποτέ στον ουρανό
Τα μάτια του θεού κλειστά
Είναι γιατί προσεύχεται σε σένα

Όποιος αγαπάει χρωστάει
- Ευρυπίδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου