Καπνισμένο Τσουκάλι

When we were like the sun
We shone light at people's hearts



ΔΙΠΛΑ σου αυτός ο ανάπηρος πριν κοιμηθεί βγάζει το πό-
δι του 
τ' αφήνει στη γωνιά — ένα κούφιο ξύλινο πόδι — 

πρέπει να το γεμίσεις όπως γεμίζεις τη γλάστρα με χώμα 
                     να φυτέψεις λουλούδια 
όπως γεμίζει το σκοτάδι με αστέρια
όπως γεμίζει λίγο-λίγο η φτώχεια στοχασμό κι αγάπη.

Τόχουμε απόφαση, μια μέρα όλοι οι άνθρωποι νάχουνε δυο 
πόδια

Γ. Ρίτσος


Κι ήταν δύσκολος χειμώνας
Δύσκολη άνοιξη, το καλοκαίρι κρύο
Κι ήρθαν οι βροχές, ανοίξαν οι κλειστοί ουρανοί
Πάγωσαν τα φύλλα κι έπεσαν, δάκρυα της φύσης
Για εμάς

Κι όταν ο ήλιος μας έκανε χαρές
Ήταν από αμηχανία
Την αμηχανία που πιάνει τους δυο μας
Όταν κοιτιόμαστε
Όταν οι ματιές συναντιώνται

Κι όταν
Εγώ θέλω να σου πω
Να σου δείξω
Να σου κάνω
Τόσα ανείπωτα
Άδειχτα
Κι άπραττα

Κι όταν
Εσύ θέλεις να κάνεις
Αυτά που θέλεις να κάνεις
Εσύ

Δε νομίζω να έχεις καταλάβει
Ακόμα
Μα θα καταλάβεις

Όχι καλή τύχη
Ούτε καληνύχτες
Για μας η μέρα δε δύει
Για μας Πανσέληνος και Ήλιος
Ευθυγραμμίζονται
Η γη σείεται
Ο κόσμος ανασαίνει

Θα τα πούμε σύντομα, να είσαι καλά, σ' αγαπάω