Moonlight sonata... for a dive in the heart

   (Ως μουσική έμπνευση, η μελωδία του Μπετόβεν, και προτείνω σθεναρά να την ακούσετε παράλληλα)
  
   2 λέξεις.

   Μονάχα 2 λέξεις. 8 γράμματα.

   Ένα νόημα. Όλος ο κόσμος

   Σε αγαπάω.

   Τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις, όμως; Για μερικούς τίποτα. Για σένα λίγα. Για μένα τα πάντα. Η φράση αυτή είναι ό,τι με κάνει να ζω, να κινούμαι, να κάθομαι στην άμμο, να κοιτώ τ' αστέρια και να ελπίζω. Είναι αυτή η δύναμη που με κάνει κι ατενίζω το μέλλον μ' αισιοδοξία, που διώχνει τους δαίμονες από το μυαλό μου...

   Όλοι μας έχουμε έλθει αντιμέτωποι με δύσκολες καταστάσεις, περιστάσεις που μας ρίχνουν, μας τσαλαπατούν και, πολλές φορές, μας καταστρέφουν. Το ηθικό μας τσακίζεται, το εγώ μας γκρεμίζεται κι εμείς νιώθουμε μόνοι, πληγωμένοι... μισοί. Αισθανόμαστε χαμένοι σε ένα ξένο κόσμο, μοναχικοί σε ένα περιβάλλον αγάπης... Χαμένες ψυχές, οι οποίες κολυμπούν αέναα σε μία γυάλα... Αυτά τα έχουμε ξαναπεί. "Ο Παράδεισος δε φτιάχτηκε για μας"...

Ή, μήπως, έχουμε κι εμείς την ευκαιρία να ανέβουμε το σκάλα προς τον ουρανό, να γίνουμε άνθρωποι... Να αγαπήσουμε...;

   Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια. Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλο σου που το κάνει τόσο σημαντικό...

Σαν Εξυπερύ - Μικρός Πρίγκηπας

   Η αγάπη έρχεται έξαφνα, απρόσμενα, και προς (αλλά και από) άτομα που δεν το περιμένεις. Κι είναι πολλές φορές ετερόκλητη: ζευγάρια διαφορετικών ηλικιών, γενέθλιων χωρών, με εντελώς διαφορετικές απόψεις σε πολλά θέματα συνδέονται με τους δεσμούς της αγάπης, του έρωτα και της ανείπωτης ευτυχίας που προκαλεί ο ένας στον άλλο. Αυτές οι διαφορές όμως, ήδη ασήμαντες από τη φύση τους, μοιάζουν μηδαμινές μπροστά στο μυστήριο της αγάπης. Έχει σημασία η διαφορά στο θρήσκευμα, για παράδειγμα, μεταξύ ενός ζευγαριού, ιδίως στο σημείο που θα χωρίσει εξαιτίας της; Ή, μήπως, οι απόψεις περί μερικών θεμάτων αξίζουν τη δυστυχία των ερωτευμένων;

   Η αγάπη είναι ό,τι μας κάνει να ζούμε. Είναι η αιτία που υπάρχουμε, και ο στόχος μας είναι να λάβουμε ευτυχία, έχοντας ήδη δώσει. Δεν είναι λεπτό ζήτημα. Δεν πρέπει να το σκεφτούμε βιαστικά. Χρειάζεται βαθύς συλλογισμός σχετικά με τον εαυτό μας και, κυρίως, σχετικά με τον άλλο. Για να καταλάβουμε αν ζούμε... πρέπει να πεθάνουμε. Ή, τουλάχιστον, να σκοτώσουμε τον εγωιστή εαυτό μας. Να δούμε τα λάθη του παρελθόντος, να τα διορθώσουμε και να μετατρέψουμε το δαιμονικό σκοτάδι σε αγγελικό φως. ΘΑ πεθάνουμε. Στην ουσία, καταστρέφουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, προκειμένου να αναδιαμορφωθούμε σύμφωνα με την ευτυχία του άλλου. Κι είναι ειρωνικό, γιατί ο άλλος μας αγάπησε για αυτό που είμαστε.

   Μα, σε αυτό ακριβώς έγκειται η αγάπη. Να κάνεις τα πάντα προκειμένου να κάνεις το ταίρι σου ευτυχισμένο, παρόλο που το μόνο που χρειάζεται... είναι να μην αλλάξεις τίποτα. Να συνεχίσεις όπως είσαι. Να ζήσεις. Κι αυτό είναι το συστατικό της ευτυχίας... Ο άλλος φωτίζει το μονοπάτι σου. Κι αυτό το μαθαίνεις όταν σβήσεις το φεγγάρι.

   Ως επίλογο, ένα προσωπικό μήνυμα στον άγνωστο Θεό, την αγάπη, και κυρίως στο πρόσωπο που εκφράζει τη ζωή μου: Ξέρω πως δε με βλέπεις με αυτόν τον τρόπο, και πιθανότατα ποτέ δε θα με δεις. Θέλω απλά να ξέρεις ότι δε με νοιάζει. Εγώ σε λατρεύω όπως είσαι, και δεν θέλω να πιεστείς για τίποτα. Αν είσαι με άλλον, εγώ θα είμαι ευτυχισμένος, γιατί αυτό ακριβώς που θέλω ειναι η ευτυχία σου. Είσαι ένας άγγελος, και τίποτα δεν το αναιρεί, ούτε πρόκειται να το αναιρέσει αυτό.

Το μόνο που ζητάω... είναι να με αφήσεις να σε αγαπάω. Τίποτα περισσότερο.

I can't make you love me, want me, or even try to understand my feelings towards you. I can only hope that someday you will...