End of an era

Σκότος.

Ο θλιμμένος φρουρός

Του πηγαδιού της γαλαζοπράσινης σφαίρας.

Τι μεγάλος θρήνος

Τι ανυπόφορος οικτιρμός.

Εις μάτην, όπως όλα.
Όπως όλα αυτά

Τα σκοτεινά μυστικά

Που στην καρδιά μας

Κρυφά κρατούμε.

Και γιατί είναι τόσο

Σφικτά σφαλιστά;

Γιατί την πύλη μας βαστούμε

Στου Ερμή τα κλειδωμένα χέρια;

Ως το τέλος της πεδιάδας

   Η γαλάζια χαίτη του ανέμου

      Το κλειδί να παίρνει μακρυά;

Τέλος.

Απλά, τέλος.

Η εποχή - αντιποιητική, πες την Νίκο;

Εξαχρειωμένη, έλεγες Μανόλη;

Παρηκμασμένη, τη λέω εγώ.

Τέλος μιας εποχής.

Για αυτά

Η επανάληψη

Ανέλαβε το σκήπτρο

Της θεάς τύχης.

Σκότος.
Ο θλιμμένος, χαμένος εαυτός

Του βασιλιά Ερέβους.

Όλα εις μάτην.

Όλα. Τα πάντα. Τίποτα.

Sucks.