Don Giovanni

Tempo piu non v'e 

Είμαστε σα την όπερα του Don Giovanni εμείς οι δύο, πατέρα

Ακόμα, ύστερα από όλα αυτά, ακόμα με φοβίζεις

Ακόμα  κάθομαι κουλουριασμένος στο κρεβάτι μου, 
   κι έχουν περάσει τόσα χρόνια

Και θα δεις, στο τέλος θα βγαίνεις από τον τάφο σου
   και θα με τυρρανάς

Και πάλι
Οι δαίμονες μεγαλώνουν
Κι εγώ συνεχίζω να παλεύω

Και τα δάκρυα πέφτουν
Στα μάγουλά μου
Τόσο απαλά