Vampiria Chronicles

   Έρωτας. Απλός, ακατάβλητος, απροσδιόριστος, ορμητικός σα το κύμα που σκάει στον ανεμοδαρμένο απ' το σιρόκκο βράχο, έρωτας. Πιστεύω πως όλοι μας, μικροί ή μεγάλοι, σε σχέση ή ελεύθεροι, χαρούμενοι με τη ζωή ή νοσταλγοί του καραβιού που ονομαζόταν "εμείς", τον έχουμε νιώσει. Κι ειλικρινά, το ομορφότερο αίσθημα της φύσης, η κινητήρια δύναμη πάσας δύναμης, το έμβολο, η πηγή κάθε έκφρασης, είναι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο να εκφραστεί με λόγια.

   Μα τι είναι έρωτας, αλήθεια; Τι είναι αυτό που μας διακατέχει όταν τον ή την σκεφτόμαστε; Αυτό που διαχέεται στο κορμί μας όταν είναι κοντά; Αυτό που μας τινάζει όταν αναφέρεται το όνομά τους, που γλυκαίνει την τραχιά κι εκλίπουσα κάθε συναισθήματος καρδιά μας, που μας νανουρίζει στην αγκαλιά τους, που κλέβει το φεγγάρι και το κλειδώνει σ' ένα στρογγυλό μεταξένιο κουτί;

   Ειλικρινά, απάντηση δεν υπάρχει. Δε μπορούμε να εκφράσουμε το τι νιώθουμε με κρύα λόγια, έρμαια των καιρών. Τώρα, θα μου πείτε, και τα ποιήματα μας αγγίζουν, και τα πεζογραφήματα μας συγκινούν. Και σίγουρα θα έχετε δίκιο. Μ' αναλογιστείτε: Τι από τα δύο μένει; Οι λέξεις, οι οποίες αποστηθίζονται, κι ως απόρροια θα μαθαίνονται δίχως να τις "νιώθουμε", ή τα αισθήματα πίσω από τις λέξεις, τα οποία έχουμε συνδυάσει μ' αυτές τόσο ποιητικά στο ερωτευμένο μας μυαλό, ώστε να θυμόμαστε τι περάσαμε, τι περνάμε ακόμη εξαιτίας των καιρών, εξαιτίας του έρωτα, εξαιτίας του ίδιου μας του εαυτού;

   Η απάντηση έρχεται εμπειρικά. Πρέπει να γνωρίσεις το έταιρόν σου ήμισυ, να περάσετε χρόνο μαζί. Να ζήσετε κάθε στιγμή σα να μην υπάρχει αύριο. Να μαραζώνεις μακρυά του, κι ένας ήλιος να παίρνει σάρκα κι οστά στο χαμόγελό σου όταν ξανασμίγετε... Και τότε θα καταλάβουμε την αξία του έρωτα:

Έρωτας είναι ό,τι μας ωθεί να κάνουμε ένα βήμα προς την αθανασία της ψυχής.

Ίσως, όμως, θα ήταν καλύτερα ν' αφήναμε το Βιτσέντζο να έκλεινε σήμερα:

Τα μάτια δεν καλοθωρούν στο μάκρεμα του τόπου
Μα πιο καλά και πιο μακριά θωρεί η καρδιά του ανθρώπου.