Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Αποσπερίτης... κατά φαντασία

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Hard to hold a candle

  When there's noone left to blame...


 - Μόνος. Απόλυτα μόνος. Πονάει αυτό.

   - Αναρωτιέσαι;

   - Το καταλαβαίνω, εν μέρει. Λάθος επιλογές.

   - Σίγουρα; Ίσως χρειάζεσαι λίγο χρόνο μόνος.

   - Όχι. Σίγουρα όχι. Δε μ' αρέσει αυτό.

   - Καλά, δε μπορείς να πεις ότι σε κάνουν πέρα οι φίλοι.

   - Δε μπορώ; Δες σήμερα.

   - Δε σημαίνει τίποτα αυτό.

   - Κι όμως. Κι όμως... It just sucks. Είναι εύκολο να πείθεις τους άλλους. Αλλά μπες στο σπίτι. Κλείσε την πόρτα πίσω σου. Και προσπάθησε να πείσεις τον εαυτό σου.

   - Σκάσε. Μου θυμίζεις αυτούς τους τύπους που κάθονται στη γωνία και κλαίνε μόνοι τους. Πού είναι ο παλιός σου εαυτός; Χαμένος στη δίνη; Όχι! Το σύμπαν λειτουργεί από τις αλλαγές των καιρών. Σήκω πάνω και πάλεψε! Νιώθεις χάλια, αλλά πάλεψέ το! Με πρήζεις, πώς να στο πω; Εμένα κι όλο τον κόσμο.


   Ουάου. Τρελαίνομαι πραγματικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου